ฟัดจังโตะ: หนังฮาๆ ขายอารมณ์ขัน ที่มีปมเล็กๆ ให้ได้ไปขบตามสไตล์ยอร์ช – ฤกษ์ชัย พวงเพ็ชร ที่ดูลงตัว และเพลินกว่าหนังที่เล่นท่ายาก ตัวละครเยอะ เรื่องซับซ้อน อย่างหนังชุด สวีทตี้, สุดเขตฯ หรือ กระทั่ง คุณนายโฮ เมื่อหันมาเล่นเรื่องง่ายๆ ของคนสองคน ที่ชีวิตเพิ่งถึงจุดแตกหัก แต่ต้องเดินทางไปต่างแดนร่วมกัน
และก็เหมือนๆ กับหนังโรดทริป ทั่วๆ ไป ที่การเดินทาง ทำให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้ ทั้งกันและกัน รวมไปถึงหัวใจของตัวเองอีกครั้ง โดยมีไกด์พ่อ-ลูกเป็นตัวกระตุ้น
หนังขายมุข ขายอารมณ์ขันได้อย่างสนุก ตั้งแต่ช่วงแรกถึงค่อนไปทางท้ายๆ เรื่อง แม้บางมุขดูจะหยาบ หรือห่ามเกินไปสำหรับลักษณะของตัวละคร แต่ก็ไม่อึดอัดหรือดูผิดเพี้ยนมาก เมื่อหนังนำเสนอตัวละครออกมาในโทนของการ์ตูน ที่เอาท่าทาง การออกหน้าออกตาของแต่ละคนไปวาดเป็นภาพลายเส้นได้สบาย แต่ในหลายๆ หน ก็ดูสับสน เมื่อหนังดูจะแยกทีเล่น กับทีจริงของตัวละครไม่ชัดเจน
จนมาถึงช่วงท้าย ที่ปรับเข้าโหมดโรแมนติคเต็มที่ ฟัดจังโตะ ก็ฟัดไม่ออก หนังช็อต หนืดไปดื้อๆ การผสมผสานระหว่างท่าทางแบบการ์ตูนกับอารมณ์ของหนังในช่วงนี้ ดูไปด้วยกันไม่ได้ ก่อนที่จะหาทางออกให้ตัวเองแบบง่ายๆ ที่น่าจะรับกันได้ เหมือนหนังเรื่องอื่นๆ ของยอร์ช ฤกษ์ชัย
ไม่แปลกที่หนังช่วงท้ายๆ จะทำให้ความบันเทิงของหนังลดลงอย่างเห็นได้ชัด ผิดกับช่วงแรกที่ “เอาอยู่” มุขไหลออกมาเป็นระยะๆ และก็ต้องชมทั้งจังหวะการใส่มุขในหนังช่วงนั้น และการแสดงรับส่งของนักแสดงนำทั้งสี่ ที่เนียน และลงตัว ถ้าปิดจบได้สวยกว่าที่เห็น หนังจะทำให้คนดูออกจากโรงได้แบบปิติๆ มากกว่านี้
โดย นพปฎล พลศิลป์