ดูมาแล้ว – DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA ความเดิมๆ ที่เล่าเรื่องแบบตรงไปตรงมา จนกลายเป็นอีกความบันเทิงหน้าจอแก้ว

เรื่องราวของ Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba สามารถเล่าจบได้ในไม่กี่บรรทัดว่า เป็นเรื่องของทันจิโร เด็กหนุ่มที่มีสัมผัสพิเศษด้านการดมกลิ่น ที่ครอบครัวถูกอสูรฆ่าตายจนเกือบหมด เหลือเพียงน้องสาวคนโตที่รอดชีวิตแต่กลายเป็นอสูร ทันจิโรเข้ารับการฝึกจนได้เป็นสมาชิกหน่วยล่าอสูร และออกปฏิบัติภารกิจพร้อมน้องสาว โดยหวังพบตัวการซึ่งเป็นบอสส​ใหญ่ที่เปลี่ยนร่างเธอ และหนทางที่จะทำให้กลับมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิม 

พล็อตดูคุ้นตา มีมาให้ชมก่อนหน้าไม่น้อย ต่างก็แค่รายละเอียด แล้วพอลงลึกไปในแต่ละตอน ก็พอๆ กับพล็อต เมื่อมีเรื่องที่เห็นเป็นประจำในหนังทำนองนี้เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการตามล่าศัตรู, การฝึกฝนของตัวละคร, การผจญภัยที่ทำให้ได้พบประสบการณ์ใหม่ๆ และผู้คน เช่น อิโนะสุเกะ ที่สวมหัวหมูป่า ท่าทางห่ามๆ บ้าพลัง ไม่กลัวใคร กับเช็นอิตซึ เด็กหนุ่มสีผมประหลาดๆ ท่าทางขี้กลัว และขี้หลี มีตัวละครรายรอบ อย่าง ครูฝึกหรือรุ่นพี่ที่ดูไร้อารมณ์แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยคอยให้ความช่วยเหลือ และอีกมากมาย ที่ต่างก็มีความสามารถ ภาพลักษณ์แตกต่างกันไป ซึ่งจะเข้ามามีบทบาทในแต่ละตอน ส่วนเรื่องเองก็ยังเก็บเม้มบางอย่างเอาไว้รอการเปิดเผยให้ได้ติดตาม

แต่ในความเดิมๆ และเล่าเรื่องออกมาแบบตรงๆ Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba ก็เป็นงานดูเพลิน เมื่อดัดแปลงปรุงแต่งความคุ้นเคยให้กลายเป็นความบันเทิงได้ดี ตั้งแต่ตัวละครที่มีเสน่ห์ ซึ่งถือเป็นลายเซ็นของทั้งมังงะ, อะนิเมะ หรือภาพยนตร์ญี่ปุ่นก็ว่าได้ เพราะไม่ว่าเรื่องราวจะย่ำแย่แค่ไหน ตัวละครที่ถูกสร้างขึ้น ก็ดูมีเอกลักษณ์ มากแรงดึงดูดแทบทุกตัว อย่าง สามตัวละครหลัก ที่ลักษณะเฉพาะตัวแตกต่างกันชัดเจน ทันจิโรมีจิตใจที่อ่อนโยน ความมุ่งมั่น และมีความสัมพันธ์ในครอบครัวที่เหนียวแน่น, อิโนะสุเกะ แม้จะเป็นคนห่ามๆ ชอบใช้กำลังมากกว่าสมอง บ้าการเอาชนะ แต่ก็จริงใจ ส่วนเซนอิตสึ อาจจะดูบ้าผู้หญิง และขี้ขลาด แต่ก็มีพลังแฝงพร้อมระเบิดในยามเผชิญกับอันตราย

กระทั่ง เนะซึโกะ น้องสาวของทันจิโร ก็เป็นอสูรที่ไม่เหมือนอสูรทั่วๆ ไป

ฝั่งอสูรก็เช่นเดียวกัน แถมบางรายก็ถูกนำมาใช้เสนอประเด็นที่ไปได้ไกลและลึกกว่าเป็นแค่หนึ่งภารกิจของตัวละคร ที่ชัดๆ ก็คือ ครอบครัวปีศาจแมงมุม ที่หัวหน้ากลุ่มตอนเป็นคนมีความสัมพันธ์ในครอบครัวที่แตกร้าว และพยายามสร้างครอบครัวที่มีสายใยเชื่อมกันแบบผิดๆ ซึ่งต่างจากความผูกพันระหว่างทันจิโรกับน้องสาว ที่บริสุทธิใจ และเหนียวแน่นกว่า

บางตอนก็เติมตัวละครแปลกๆ ที่น่าจะมีความสำคัญกับเรื่องต่อไปเข้ามา เช่น ทามาโยะ อสูรแปรพักตร์ที่ให้ความช่วยเหลือกับมนุษย์

การเกิดขึ้นของตัวละครเหล่านี้ ยังสัมผัสได้ถึงความคิดสร้างสรรค์ อสูรที่ตีกลองแล้วทำให้ห้องเปลี่ยนตำแหน่ง ก็เหมือนจะบอกว่า ชีวิตเราบางครั้งก็เต้นไปตามจังหวะที่คนอื่นกำหนด เรื่องสายใยในครอบครัว อสูรใรตอนนี้ก็เป็นแมงมุมที่มี ‘ใย’ ซึ่งนัยยะต่างๆ เหล่านี้ ก็ช่วยให้เรื่องมีความคมคายมากขึ้น

แล้วถึงจะมาเป็นตอนๆ แต่เรื่องราวก็ไม่ลากยาวไปได้ บางทีลากไปถึง 3-4 ตอน ทำให้สามารถเล่าเรื่องได้เต็มที่ ขอบเขตเนื้อหาก็กว้างขวาง นอกจากเรื่องราวของทันจิโร ยังมีเรื่องของตัวละครอื่นๆ แทรกเข้ามา ที่นอกจากจะทำให้เรื่องมีความหลากหลาย ยังทำให้รู้จัก เข้าใจพวกเขามากขึ้น และไม่ใช่ตัวละครที่ขึ้นจอกันแบบแบนๆ

ถึงตัวละครเยอะ เรื่องเล่าแยะ แต่การเดินเรื่องแบบเส้นตรง ตัวละครมีเป้าหมายชัดเจน นำเสนอแบบง่ายๆ ก็ทำให้รับรู้ต้นสายปลายเหตุ ทำความเข้าใจได้ไม่ยาก แล้วก็ยังกระชับ สนุกได้แบบงานแอ็คชัน, ตื่นเต้นแบบหนังระทึกขวัญ, ประทับใจและซาบซึ้งแบบงานดรามา บางตอนก็มีหักมุมเล็กๆ เป็นเซอร์ไพรส์ งานโปรดัคชันทำได้ดี โดยเฉพาะดนตรีประกอบ ที่ไม่แพ้หนังจอใหญ่เลย

ด้วยความเรียบง่าย แต่ใส่ใจ และพิถีพิถัน เล่าเรื่องได้ลงตัว มีปมที่น่าติดตาม มีประเด็นที่เรียกความสนใจได้ทั้งผู้ใหญ่และเด็ก ต่อให้ไม่ถึงกับตื่นตา แต่ Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba ก็แข็งแรงพอที่จะทำให้ติดหนึบหน้าจอโทรทัศน์ได้ไม่ยากเลย
[DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA ชมได้ทางเน็ทฟลิกซ์]

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1319 ปักษ์แรกมกราคม 2564