By Sadaos
EXTINCTION: แม้จะดูเหมือนเป็นหนังลงแผ่นในยุคก่อน หรือลงตลับวิดีโอในยุคโน้น แต่หนังของเน็ตฟลิกซ์หลายๆ เรื่อง ถึงการเล่าเรื่องจะไม่ราบรื่นนัก โปรดัคชันกั้กๆ แล้วก็ดูทุนต่ำ นักแสดงก็แค่พอใช้ได้ หรืออยู่ในระดับมาตรฐาน ก็เป็นงานที่มีไอเดียที่ดี ความคิดสร้างสรรค์ในเรื่องพล็อตเข้าท่า แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้หนังเหล่านั้นถึงเป็นงานที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน อาจจะเป็นที่เรื่องของเงินทุน หรืออาจจะเป็นเรื่องของคนทำงานที่ยังชั้นไม่ถึง หรือทั้งสองอย่างก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
Extinction งานไซ-ไฟ, ระทึกขวัญของผู้กำกับเบน ยังก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่อยู่ในวังวนเดิมๆ ของหนังเน็ตฟลิกซ์
ปีเตอร์เป็นวิศวกรที่มีความฝันประหลาดเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวบุกโลกเกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ แต่เมื่อภรรยา – อลิซยุให้เขาไปหาจิตแพทย์ ปีเตอร์ก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด หากในที่สุดเขาก็ต้องไป และได้พบว่า มีผู้คนอีกมากมายที่ฝันแบบเดียวกับเขา ทำให้อลิซเชื่อว่าความฝันของเขาคือ นิมิตเกี่ยวกับเหตุร้ายที่จะมาถึงในอนาคต
และแล้ววันที่โลกถูกรุกรานก็มาถึง ปีเตอร์กับอลิซต้องพาลูกๆ ไปยังโรงงานที่เขาทำงานตามที่ตัวเองฝัน หากระหว่างทางอลิซได้รับบาดเจ็บ แต่เขาก็จับตัวผู้รุกรานได้คนหนึ่ง ที่ดูเป็นมนุษย์ไม่ต่างไปจากทุกคน ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวที่ไหน หากท้ายที่สุดเมื่อ ผู้รุกรานให้การช่วยเหลืออลิซ ความจริงที่ปรากฏกลับกลายเป็นเรื่องที่น่าตระหนก และทำให้ทุกอย่างที่ปีเตอร์คิดเอาไว้กลับตาลปัตรไปหมด
ซึ่งกับคนดูก็เช่นกัน
หนังถือว่ามีปมหักมุมที่ใช้ได้ และน่าจะทำให้เซอร์ไพรส์ได้อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง แล้วก็อยู่ในกลุ่มของงานที่มีพล็อตที่น่าสนใจ
ปัญหาของหนังอยู่ที่ว่า หากเล่าด้วยปาก หรือเขียนบอกบนกระดาษ มันให้ความรู้สึก ‘ว้าว!’ ได้สบายๆ แต่เมื่อกลายเป็นภาพยนตร์ บทและการเล่าเรื่องของหนังกลับไม่สามารถรับใช้พล็อตหรือไอเดียที่มีได้สำเร็จ การเล่าเรื่องดูเนิบนาบ โปรดัคชันต่างๆ ให้รู้สึกถึงการเป็นหนังเกรดบี หรืองานทุนต่ำ จังหวะจะโคนการเร้าอารมณ์ การสร้างความน่าตื่นเต้น ฉากแอ็คชันต่างๆ อยู่ในระดับมาตรฐานทั่วไปของซีรีส์แอ็คชันทางโทรทัศน์ ซึ่งนั่นหมายความว่า ออกมาดูอ่อนด้อยกว่าหรือลุ้นระทึกได้น้อยกว่าที่ควรเป็น แต่ถ้ามองว่าก็แค่หนังยาวที่ฉายให้ชมกันทางโทรทัศน์ก็คงพอจะกล้อมแกล้มได้ในระดับหนึ่ง
นักแสดงแม้จะเล่นกันได้ดี แต่ก็ต้องยอมรับกันว่า ไมเคิล พีญาแม้จะเป็นคนเล่นหนังไม่ขี้เหร่ หากในเรื่องของเสน่ห์ ในยามเล่นบทดรามาแล้ว ไม่ใช่คนที่มีแรงดึงดูดสักเท่าไหร่ เมื่อไม่ใช่บทที่ทำให้ฉายได้เต็มที่แบบนี้ แถมองค์ประกอบรายรอบก็ดูขาดๆ แบบนี้
ต่อให้ท็อปฟอร์มจริงๆ พีญาก็ไม่น่าจะเอาอยู่
Extinction เลยกลายเป็นงานที่เรียกได้ว่าเป็นหนังแบบเน็ตฟลิกซ์ เหมือนกับที่อีกหลายๆ เรื่องเป็น มีขาดมากกว่าเกิน มีเรื่องไอเดียที่น่าสนใจ แต่เมื่อการเล่าเรื่องยังคงไม่ไปไหน เลยพาตัวเองหลุดไม่พ้นการเป็นหนังลงแผ่น หรืออยู่ในตลับวิดีโอยุคใหม่ไม่ได้สักที
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทน ปักษ์แรก กุมภาพันธ์ 2562
What is your reaction?
