Music ReviewREVIEW

ฟังไปแล้ว – White งานนู-เมทัลแน่นๆ ในแบบ Bomb at Track

WHITE / Bomb at Track
[Wayfer Records]

จากที่เคยแข็งแรงเป็นดนตรีในกระแส มีเพลงดัง ศิลปินฮิตมากมาย ในที่สุดดนตรีนู-เมทัลก็ไม่ต่างไปจากดนตรีอีกหลากหลายแนวทางที่เคยรุ่งเรืองเฟื่องฟูในช่วงสมัยหนึ่ง ที่ค่อยๆ เฟดหายอ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ แต่ท่ามกลางลมหายใจที่แผ่วเบา ในห้วง 2 ปีที่ผ่านมาชื่อของบอมบ์ แอ็ท แทร็ค วงของ เต้-วงศกร เตมายัง (ร้อง), ปุ้ย-ปราชญานนท์ ยุงกลาง (กีตาร์) เมษ-ภควรรษ ประเสริฐศักดิ์ (กีตาร์), ข้น-ศาสตร์ พรมุณีสุนทร (เบส), นิล-สิรภพ เลิศชวลิต (กลอง) ก็ถูกพูดถึงให้ได้ยินมากขึ้น โดยเฉพาะหลังจากมีอีพีชุดแรกชื่อเดียวกับวง Bomb at Track บรรจุเพลงให้ฟังกัน 5 เพลงออกมา

ไม่ใช่โดดเด่นแค่เรื่องดนตรี ที่เข้มแข็งในความเป็นนู-เมทัล จับดนตรีแร็ปกับร็อคหนักๆ อย่างเมทัล มาผสมผสานกันได้อย่างลงตัว บอมบ์ แอ็ท แทร็คยังชัดเจนในเรื่องของเนื้อหา เรื่องราวที่นำเสนอ เมื่อพวกเขาจับเอาสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม ไม่ว่าจะเป็นความอยุติธรรมของกฏหมาย, ความแตกต่างของชีวิต ตลอดจนแง่มุมการเมือง มาเขียนเป็นบทเพลง และทำให้เพลงจากอีพีชุดนี้ ไม่ว่าจะเป็น “อำนาจเจริญ”, “ฆาตกรคีย์บอร์ด”, “สันติภาพ” หรือ “โจรในเครื่องแบบ” ได้รับความสนใจมากกว่าแค่ในแวดวงคนชอบดนตรีที่หนักแน่นอย่างที่พวกเขาเป็น

ทำให้เพลงของพวกเขาไม่ใช่แค่เพลงฟังเอามันส์ กันเพียงอย่างเดียว

และเมื่อถึงเวลาของ White อัลบัมเต็มชุดแรก บอมบ์ แอ็ท แทร็คก็ปล่อยของในแบบที่จัดเต็มมากขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นศักยภาพในตัวอย่างชัดเจน ว่าไม่ได้มีแค่ที่เคยเห็น ที่เคยฟังนั้นเป็นแค่ออเดิร์ฟ หรือหนังตัวอย่าง เมื่อพวกเขาขยับขยายดนตรีนู-เมทัลของตัวเองออกไปไกลกว่าที่อีพีชุดแรกแสดงออกมา รวมไปถึงบอกว่าพวกเขาทำอะไรได้มากกว่าที่หลายๆ คนคิดว่าพวกเขาเป็น

ตั้งแต่การบันทึกเสียงฟังอิ่ม เต็ม เนี้ยบ ดนตรีที่กระแทกกระทั้น หนักแน่น ฟังสะใจ ถึงอารมณ์ การเรียบเรียงมีลูกเล่น มีรายละเอียดกว่าเดิม ทั้งการใช้เครื่องดนตรีหลัก ที่ปรับเปลี่ยนซาวนด์ไปในแต่ละเพลง หรือการใช้เอ็ฟเฟ็คท์ต่างๆ ดึงให้เพลงมีมิติที่หลากหลาย ฟังสนุก บีทดนตรีก็ไม่ได้ซ้ำซาก มีทั้งเร็ว ทั้งเร่งเร้า ซาวนด์ที่ใช้ก็แตกต่าง

ทำให้ได้ยินเสียงคอรัสสวยๆ ในเพลง “ราชา” หรือได้เจอโทนดนตรีสีน่ารักๆ ของ “เจ้าหน้าที่” ส่วนเพลงอย่าง “สูญเสีย” บอมบ์ แอ็ท แทร็คก็แบด้านที่อ่อนโยน ในแบบของพวกเขาออกมา

กับเนื้อหา แน่นอนว่าโดยรวมๆ ยังเป็นในแบบที่พวกเขาเป็น อย่างที่เคยได้ยินกันในอีพีชุดแรก ที่ก็ต้องยอมรับเหมือนกันว่า ถ้าฟังติดกันหลายๆ เพลง ก็รู้สึกเครียดได้เหมือนกัน แต่การที่ตัวเพลงอยู่บนเมโลดีที่ไหลพลิ้ว ดนตรีที่ไม่ได้มีแค่หนัก ยังมีลูกหยอด ลูกแย็บ ต่างๆ มาทำให้ไม่รู้สึกแข็งทื่อ

แล้วก็ยังมีเรื่องราวที่มากกว่า การตำหนิติเตียน-ตีแผ่ปัญหาที่เกิดขึ้นในบ้านเมือง ซึ่งบอมบ์ แอ็ท แทร็คหยิบมาเล่นทั้งในระดับเรื่องการทำมาหากินประจำวัน ไปจนถึงเรื่องชนชั้นปกครอง ความไม่เท่าเทียมกันในสังคม เรื่องการเมือง และการใช้อำนาจผิดที่ผิดทางของบรรดาเจ้าหน้าที่ อย่าง เรื่องการสูญเสีย การให้กำลังใจ ก็ช่วยผ่อนอารมณ์ไปได้บ้าง โดยเฉพาะ “จด” ที่ได้ ริม จาก Silly Fools มาร่วมร้อง ที่เบรคอารมณ์ได้เป็นอย่างดี เมื่อซาวนด์กีตาร์ และบีทดนตรีในเพลงนี้ก็ฟังต่าง มีเสน่ห์ที่แปลกไปจากเพลงอื่นๆ

แล้วบางทีหากบอมบ์ แอ็ท แทร็ค เติมอารมณ์ขัน หรือลักษณะทีเล่นทีจริงบ้าง หรือใส่สีใสๆ สดๆ จากเสียงดนตรีหรือเอ็ฟเฟ็คท์แปลกเข้ามาในเพลงให้เยอะกว่าที่ได้ยินแค่ใน “ราชา” และ “พ่อใหญ่” White ก็น่าจะฟังผ่อนคลายกว่านี้ รวมไปถึงให้ความรู้สึกแสบๆ ขันๆ จากอารมณ์แหย่ๆ หยอกๆ จิกกัดแบบกวนๆ แบบแสบๆ

ที่น่าจะทำให้เพลงของพวกเขาเข้าหาผู้ฟังได้กว้าง หรือเร็วมากขึ้น

เพราะเท่าที่เห็นและเป็นอยู่ พื้นฐานที่เป็นเรื่องของความหนักหน่วง มุมมองของเพลง พวกเขาชัดเจนและแม่นเป๊ะอยู่แล้วว่าจะทำอะไร เล่าอะไร ขาดแต่ยังไม่ไหล พลิ้วไม่พอ เพียงแค่นั้น

โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ปีที่ 30 ฉบับที่ 8 ปี 2562

[one_half][/one_half][one_half_last][/one_half_last] 

What is your reaction?

Excited
0
Happy
0
In Love
0
Not Sure
0
Silly
0
Sadaos
พบข่าวสารจากวงการหนัง-เพลง ภาพสวยของดาราสาว, วิจารณ์-แนะนำ งานเพลง, ภาพยนตร์ และรับสั่งซื้อ CD/ DVD ทั้งในและต่างประเทศ. Sadaos Is entertainment news page and online shop for people who love movie and music. We sell many entertainment items like used and new DVD, CD, postcards, accessory, souvenirs.

You may also like

More in:Music Review

Comments are closed.