By Sadaos
LONG SHOT: งานของผู้กำกับจาก 50/50 และ Warm Body ที่หน้าตาดูเป็นหนังรอม-คอม ว่าด้วยเรื่องของดอกฟ้ากับหมาวัด หรือให้สุภาพหน่อยก็คงต้องใช้ ดอกฟ้ากับนายกระจอก เมื่อแกนหลักของหนังคือเรื่องราวความรักของ รมต. ต่างประเทศสุดสวย ว่าที่ผู้สืบทอดอำนาจตำแหน่งประธานาธิบดีคนต่อไป กับนักข่าวสุดอินดีชีวิตตกอับ ซึ่งแอบปิ้งฝ่ายแรกตั้งแต่มาทำหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กที่บ้าน เมื่อครั้งอยู่เป็นเด็กไฮสคูล
หนังเล่นกับความแตกต่างของทั้งคู่ได้ดี เมื่อคนหนึ่งมีเรื่องหน้าที่การงาน ความรับผิดชอบเต็มมือ รวมไปถึงเรื่องภาพลักษณ์ จนลืมหรือไม่สนใจเรื่องชีวิตส่วนตัว ขณะที่อีกคนก็ใช้ชีวิตแบบลืมนึกถึงคนรอบข้าง ซึ่งต่างมาเติมเต็มให้กันและกันได้เป็นอย่างดี ก่อนที่ฝ่ายหนึ่งจะได้เรียนรู้ว่า ชีวิตมีมากกว่าเรื่องการทำตามใจตัวเอง และหาความสุขใส่ตัว
และนักแสดงนำทั้งคู่ของหนัง ที่ดูไม่น่าจะไปด้วยกันได้เลย ชาร์ลิซ เธอรอนกับเซ็ธ โรเกน ก็ขึ้นจอด้วยความสมบูรณ์ตามองค์ประกอบของหนังรอม-คอมชั้นดี ที่เคมีรับ-ส่งต้องไปด้วยกันได้ แล้วยังสามารถใช้คำว่าสมบูรณ์แบบได้เลยด้วยซ้ำ เมื่อหนังทำให้ลืมความต่างเรื่องภาพลักษณ์ของทั้งคู่ได้อย่างสนิทใจ และเอาใจช่วยให้หนุ่มโรเกนสมหวังในท้ายที่สุด โดยเฉพาะเมื่อเขาก่อความผิดพลาดในแบบที่หลายๆ คนอาจจะรู้สึกว่าน่าเกลียดน่าชัง แต่จริงๆ แล้วมันก็คืออีกด้านหนึ่งของความเป็นมนุษย์
ที่ไม่ใช่แค่เพียงปรบมือให้กับการแสดงที่เข้ากันเป๊ะของทั้งสองคน ก็ต้องให้คะแนนเพิ่มกับโรเกนด้วยเช่นกัน ที่ทำให้ลืมภาพห่ามๆ กับมุกตลกใต้สะดือ หรือหยาบๆ จากหนังเรื่องก่อนๆ หน้าได้สำเร็จ และที่ลืมไม่ได้ก็คือบรรดานักแสดงรายรอบทั้งหลาย ที่ทำให้หนังเต็มไปด้วยสีสัน ไม่ว่าจะเป็น แอนดี เซอร์คีสในมาดประธานาธิบดีทรัมป์ แต่เป็นเจ้าพ่อสื่อก็น่าจะเรียกรอยยิ้มกันได้แล้ว, โอเชีย แจ็คสัน ที่เป็นเพื่อนซี้ตัวละครของโรเกน, ประธานาธิบดีที่อยากเป็นคนดัง หรือสองสตาฟฟ์ตัวแสบของตัวละครที่เธอรอนรับบท
ที่เยี่ยมยิ่งกว่าก็คือ หนังมาพร้อมกับการเสียดสี กัดจิกแวดวงการเมืองที่ใส่เข้ามาได้อย่างกลมกลืน ทั้งที่เป็นภาพใหญ่ อย่าง การที่กลุ่มทุนเข้ามามีส่วนในการกำหนดนโยบายหรือการทำงานของรัฐบาล เรื่องของสื่อกับนักการเมือง ไล่ไปถึงเรื่องที่เป็นส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นประธานาธิบดีที่อยากเป็นเซเล็บมากกว่าผู้บริหารประเทศ ราคาที่ต้องจ่ายเพื่อให้ได้มาด้วยการเป็นผู้มีอำนาจทางการเมือง ลงไปถึงความแตกต่างทางการเมืองของแต่ละบุคคล ที่กลายเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตได้เหมือนกัน
ทั้งหมดอาจจะดูเป็นเรื่องซีเรียส แต่หนังก็นำเสนออกมาเป็นอารมณ์ขันได้สนุก เนียบไปกับบรรยากาศแบบหนังรอม-คอม ภาพสวย นักแสดงดูดี เพลงไพเราะ
และทำให้ Long Shot กลายเป็นงานรอม-คอมที่ไม่สนุกแค่สนุก แต่มีความลึกที่มากกว่าเรื่องรัก ที่แสบและมันส์เข้าไส้เหลือเกิน
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
