เพราะอุบัติเหตุจากการไปปีนเขากับสามี จีฮุน (คิมกังวู) ทำให้ซูจิน (ซอเยจี) เกิดความจำเสื่อม และเมื่อกลับมาอยู่ที่คอนโดของทั้งคู่ ซูจินก็พบว่าตัวเองไม่ใช่แค่ความจำเสื่อมเท่านั้น แต่ยังเกิดเห็นนิมิตร หรืออนาคตของบางคนที่เธอได้พบอีกด้วย ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเหตุอันตรายทั้งนั้น ทำให้ซูจินพยายามหาทางช่วยคนเหล่านั้น ที่บางครั้งกลับกลายเป็นเหตุการณ์ที่เหมือนกับว่าตัวเธอนั้น ‘คิด’ ไปเอง
และเมื่อเธอได้พบกับอดีตเพื่อนร่วมงาน ซูจินก็ได้รับรู้เรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับสามี ที่ดูเหมือนรักและเป็นห่วงเธออย่างยิ่ง ซึ่งบางทีเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด และชีวิตของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย
ซึ่งเจ้าความทรงจำที่พร่าเลือนของซูจินนี่เอง ที่เป็นลูกเล่นสำคัญในการล่อหลอกคนดู แถมยังเป็นการโยนใส่ให้เก็บไว้รวบรวมปะติดปะต่อเอาเองในช่วงท้าย หลังเรื่องราวทุกอย่าง ตัวละครสำคัญ ๆ ไหลมารวมกัน จากตอนแรกที่เหมือนเป็นนิมิตรมองเห็นอนาคต ซึ่งรู้สึกเหมือนกับเป็นเรื่องในทางแฟนตาซี แต่เมื่อความจริงเปิดเผยออกมา ก็ทำให้หนังกลายเป็นงานซ่อนเงื่อนที่เล่าเรื่องได้อย่างมีชั้นเชิง โดยสิ่งที่หนังพยายามทำให้เราคิด อาจเป็นสิ่งตรงข้ามกับที่เรื่องราวหรือว่าตัวละครเป็น ที่กลายมาเป็นสถานการณ์หักมุม ที่ทำให้ความเป็นไปทั้งเรื่องทั้งตัวละครพลิกผันไปมา โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของพวกเขา รวมถึงตัวละครบางคนที่เปิดหน้ามาในช่วงครึ่งหลัง ที่ไม่ใช่แค่ทำให้หนังทั้งซับซ้อนมากขึ้น ความสัมพันธ์ของตัวละครก็แปรเปลี่ยนรูปแบบไปจากเดิม ที่บทสรุปในตอนท้ายนอกจากสร้างความประหลาดใจได้แบบแรง ๆ ได้สำเร็จ ก็ยังทำให้ซาบซึ้งไปกับสิ่งที่ตัวละครทำให้กันได้ไม่ยากเลย
แม้จะเล่นกับคนดูสนุกไปหน่อย หรือหนักข้อไปบ้าง แต่กับการเป็นงานซ่อนเงื่อน ที่เมื่อถึงเวลาต้องคลี่คลาย ก็ทำได้กระจ่างเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเด็กหญิงที่ซูจินเจอในลิฟต์ ความเป็นไปของเด็กสาวกับชายสูงวัยในห้องเช่า หรือความผิดปกติของรูปถ่ายในงานแต่งงานที่แขวนในห้องของเธอ ซึ่งมีความเกี่ยวพันอย่างแนบแน่นกับตัวละคร ที่ไม่ใช่แค่ซูจินเพียงคนเดียว ตลอดจนสาเหตุที่ว่าทำไมจีฮุนถึงต้องพาภรรยาไปอยู่ยังสถานที่แห่งหนึ่งในแคนาดา
หากจะมีสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นความบกพร่องของหนัง ก็ไม่พ้นความสมเหตุสมผลในบางเรื่องราว อย่าง การปล่อยปละซูจินที่พฤติกรรมสุ่มเสี่ยงจนเกินเหตุของจีฮุน หรือตัวตนของเขาที่กระทั่งตำรวจยังไม่พบความผิดปกติ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้
แต่ก็เป็นรอยตำหนิที่เชื่อว่า หลาย ๆ คนน่าจะมองข้ามไปอย่างรวดเร็วในระหว่างที่ชม เมื่อปมต่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยความน่าสงสัย มากไปด้วยความไม่ชัดเจน เข้ามาปิดบัง หรือถาโถมเข้าใส่จนละความสนใจจากสิ่งที่ดูเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ไปได้ไม่ยาก จนส่งให้หนังกลายเป็นงานที่ดูสนุก สร้างความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น น่าค้นหา ไปตลอดทาง
ก่อนที่จะจบลงในแบบซาบซึ้ง และประทับใจ ซึ่งกลายเป็นอีกเซอร์ไพรส์ของหนัง เพราะก่อนหน้านั้น ดูเหมือนว่า จะไม่มีทางหรือโอกาสที่จะทำให้เรื่องราวทุกอย่างปิดท้ายลงได้ด้วยความอบอุ่นแบบนี้เลย
โดย นพปฎล พลศิลป์
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่