By Sadaos
มาไทยหนแรกตอนที่เพิ่งแจ้งเกิดยังไม่นาน หลังออกอัลบัมแรกชื่อเดียวกับวงได้แค่ 2 ปี ยังไม่ใช่วงขึ้นหิ้งระดับซุป’ตาร์ ต้องทำงานอย่างหนักหน่วงด้วยการออกทัวร์ทั่วโลกแบบถี่ยิบ แต่หลังจากงานชุดที่สองชื่อโคตรยาว I Like It When You Sleep, for You Are So Beautiful yet So Unaware of It เมื่อปี 2016 The 1975 ก็ไม่ใช่วงดนตรีที่กำลังไต่เต้าหรือกำลังมาแรงอีกต่อไป แม็ทธิว ฮีลีย์, อดัม ฮานน์, รอสส์ แม็คโดนัลด์ และจอร์จ แดเนียล กลายเป็นวงป็อป-ร็อคระดับหัวแถวของโลกในทันที เมื่ออัลบัมชุดนี้ ขึ้นอันดับ 1 ชาร์ทอัลบัมของบิลล์บอร์ด
อัลบัมชุดที่สาม A Brief Inquiry into Online Relationships ออกมาเมื่อปีที่แล้ว และได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี เอาชนะใจทั้งคนฟังเพลงและคนในแวดวงดนตรีที่ได้ชื่อว่าเอาใจยาก อย่างนักวิจารณ์ โดยไม่ต้องไปนับว่า จากปี 2013 – 2018 พวกเขาผลิตเพลงฮิตติดชาร์ท หรือติดใจแฟนเพลงกี่มากน้อย เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่การกลับมาของเดอะ 1975 จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น บัตรขายหมดอย่างรวดเร็ว จนวิจิ คอร์ปผู้จัด ต้องเพิ่มรอบที่สองตามมา
หลังทำให้แฟนเพลงชาวไทยเจอกับศุกร์ 13 ฝันหวาน จากการแสดงรอบแรกไปเรียบร้อย ก็มาถึงรอบที่สอง ที่ฟ้าฝนกระหน่ำรับเล่นเอาน้ำท่วม รถติดหนัก แถมบริเวณใกล้เคียงธันเดอร์โดม สถานที่จัดงาน ยังมีฟุตบอลไทยพรีเมียร์ลีกให้ได้ชมกันอีก เล่นเอาแฟนๆ สะบักสะบอมไม่น้อยกว่าจะไปถึง แต่เมื่อดูจากสิ่งที่วงมอบให้ก็ต้องบอกว่า คุ้มราคากับการเดินทาง
สามทุ่มครึ่งนิดๆ แม็ทธิว ฮีลีย์ ก็ออกมาสร้างความสุขให้กับแฟนเพลงด้วย “People” เพลงที่จะอยู่ในอัลบัม Notes on a Conditional Form งานชุดที่สี่ ที่มีกำหนดวางขายกุมภาพันธ์ปีหน้า ซึ่งถือเป็นการปลุกอารมณ์ผู้ชมได้เป็นอย่างดี กับเพลงบีทหนักๆ มีอารมณ์ดิบๆ ของพังค์ กับซาวนด์ร็อคเข้มๆ ผสม ซึ่งอาจทำให้นึกถึงงานแบบอินดัสเทรียลที่ย่อยมาให้เรียบร้อยแล้ว
เดอะ 1975 จัดหนักต่อด้วยเพลง “Give Yourself a Try”, “TOOTIMETOOTIMETOOTIME”, “She’s American” โดยไม่เสียเวล่ำเวลาโอภาปราศรัยให้มากความ ก่อนจะลดระดับความระอุด้วย “Sincerity Is Scary” เพลงป็อปเก๋ๆ จังหวะขัดๆ แบบแจ๊ซซ์ ที่แม็ทธิวร้องล้อไปกับโน้ตได้อย่างลื่นไหล แล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือเสียงแซ็กโซโฟนพลิ้วๆ แล้วก็ปรับโหมดสร้างความคึกคักแบบนวลๆ ให้กับคนดูกันต่อ ถือว่าเป็นเซ็ทเพลงที่วางเอาไว้ได้ดีทีเดียว เพราะพาอารมณ์ในการชมวูบไหวไปเรื่อยๆ ไม่แช่นิ่งอยู่ที่ความรู้สึกแบบหนึ่งแบบใดจนล้า แม้ช่วงกลางๆ โชว์อาจจะรู้สึกเนือยลงไปบ้าง แต่ด้วยบีทดนตรี และความเป็นป็อปของเพลง ตลอดจนการแสดงที่นอกจากแม็ทธิวจะทำหน้าที่เชียร์แขกอย่างได้ผล เพื่อนๆ ร่วมวงก็เล่นดนตรีกันได้เหนียวหนึบ แม้บางทีด้วย ‘รังสี’ ที่แตกต่างกันจะทำให้รู้สึกว่าพวกเขาเหมือนเป็นวงแบ็คอัพของหนุ่มแม็ทกลายๆ
พวกเขายังได้สองสาวผิวดำ มาเติมเต็มการแสดง ที่ทั้งช่วยในเรื่องการร้องประสาน ทั้งทำหน้าที่แดนเซอร์ไปในคราวเดียวกัน นอกจากนี้ยังหยิบเพลงของ No Rome วงเปิดของโชว์มาเล่น ซึ่งก็ได้นักร้องนำของวงมาร่วมแจมด้วย
โปรดัคชันออกมาดี แสง สี ดีไซน์ออกมาสวย เสียงถือว่าทำได้ดีกว่าหลายๆ วงที่โดนธันเดอร์โดมปราบเซียน ที่ต้องปรบมือให้ก็คือ การดีไซน์เวที และการใช้กราฟิคต่างๆ ที่ไม่ใช่แค่สวย แต่ดูดี และรับกับภาพลักษณ์ หรือคอนเส็ปท์ของเพลงหรือของวง โดยเฉพาะการใช้ฟอนท์ต่างๆ มาประกอบ และที่ต้องไม่ลืมก็คือ กรอบประตูที่เป็นภาพปกอัลบัมชุดแรก ที่ทำให้คนทั้งโลกรู้จักเดอะ 1975
ไม่ใช่แค่ทำเพลงได้เพราะ มีเสน่ห์ โชว์มีสีสันตั้งแต่ต้นจนจบ หลายๆ เพลงของพวกเขายังมีสารทางสังคมที่อยากบอกหรือปลุกจิตสำนึกของแฟนเพลง และกับการแสดงสดๆ พวกเขาก็ทำไม่ต่างกัน โดยในโชว์นี้พวกเขาใช้เสียงของเกรตา ธันเบิร์ก เด็กหญิงสวีดิชที่กระตุ้นเตือนผู้ใหญ่ทั้งหลายแรงๆ ถึงปัญหาสภาพแวดล้อมของโลก มานำเพลง “Love It If We Made It” ที่น่าจะทำให้ผู้ชมในวันนั้น ‘รู้สึก’ บ้างไม่มากก็น้อย เมื่อเห็นหลายๆ คนเดินเก็บแก้วเบียร์ที่ถือไว้ตามพื้นออกจากฮอลล์ไปด้วย
เดอะ 1975 ปิดท้ายด้วย “Chocolate”, “Sex” และ “The Sound” สามเพลงสนุกส่งแฟนๆ กลับบ้านในแบบยังอยากต่อ ซึ่งทางออกมีทางเดียวคือ ห้ามพลาดการกลับมาหนหน้าของพวกเขา
ถือเป็นการขายของกันก่อนล่วงหน้า สไตล์หยอดให้อยากแล้วจากไปก็ว่าได้
โดย นพปฎล พลศิลป์ เรื่อง บันเทิงสุดเหวี่ยงกับครั้งสองในเมืองไทยของ The 1975 คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 17 กันยายน 2562
What is your reaction?
