By Sadaos
หากมีคนย้อนถามว่า ค่ายใบชาซองของบรรณ สุวรรณโนชิน จัดคอนเสิร์ตหนสุดท้ายกันไปเมื่อไหร่? คงต้องใช้เวลาค้นหาคำตอบอยู่นาน เพราะไร่ชาแห่งเสียงเพลงเล็กๆ แห่งนี้ ไม่ค่อยได้มีคอนเสิร์ตของตัวเองให้ชมกันบ่อยครั้งนัก แต่หากถามถึงเรื่องผลงานเพลง ทำเป็นอัลบัม ใบชาซองถือว่าเป็นสังกัดที่ทำงานออกมาสม่ำเสมอค่ายหนึ่ง ผลงานมีให้ได้ฟังกันต่อเนื่อง
แล้วก็ทำกันหลายรูปแบบของสินค้า เพราะล่าสุดก็มีทั้งซีดี, แผ่นเสียง และคาสเส็ทท์ให้ได้ซื้อหามาฟังกัน ใครที่สนใจก็ลองไปที่เฟซบุคเพจ Baichasong แล้วสอบถามรายละเอียดกันได้ ซึ่งรวมไปถึงอัลบัม The Cloning Singers งานรวมเพลงของเงาเสียงทั้งหลาย ที่เพิ่งปล่อยออกมาไม่นาน และเป็นที่มาของคอนเสิร์ตครั้งล่าสุดของใบชาซอง เมื่อ 1กันยาฯ ที่ผ่านมา ที่ห้องคริสตัลของโรงแรมเดอะ ภัทรา, พระรามเก้า 31 ที่ยังถือว่าเป็นคอนเสิร์ตครบรอบ 15 ปีของค่ายไปพร้อมๆ กัน
ที่เอาเข้าจริงๆ ใบชาซองปล่อยเพลงจากอัลบัมนี้ ที่น่าจะเรียกว่าซิงเกิลได้เป็นระยะๆ มาตั้งแต่ราวๆ สองปีก่อน เริ่มจากเพลง “กลับมาแล้ว” ของเบิร์ด ธงไทย ที่คงพอจะเดาได้ว่าเป็นเงาเสียงและหน้าตากับธงไชย แม็คอินไตย์ ซึ่งตัวเพลงก็ให้อารมณ์เดียวกับ “เล่าสู่กันฟัง” จากนั้นก็มีตามมาเรื่อยๆ เช่น วารุนิล สุนทรีสว่าง, เสก โลโซน, ป้อม อัสนัน, แจ้ ดนุเอี้ยง, แอ๊ด คาราลาว, ตูน เบบีสแลม หรือ เป้ ไมค์ร็อค ที่คงไม่ต้องขยายความเพิ่มว่าเป็นเงาเสียง หรือเป็นก็อปปีโชว์ของศิลปินตัวจริงคนไหน
ซึ่งทุกคนก็มาขึ้นเวทีคอนเสิร์ตเล็กๆ แต่อบอุ่นครั้งนี้ของใบชาซองครบ แล้วก็เสริมด้วย เงาเสียงของป็อด โมเดิร์นด็อก, มัน ลาโคนิค, สุเทพ วงศ์กำแหง รวมถึงดาวตลกอย่างโก๊ะตี๋ ในแบบที่ไม่ใช่ก็อปปีโชว์ก็ว่าได้ เพราะส่วนใหญ่มาพร้อมกับเพลงของตัวเองที่แต่งขึ้นมาใหม่ อิงอารมณ์ รายละเอียดดนตรีของศิลปินต้นแบบ เผยศักยภาพของแต่ละคน ที่ไม่ใช่แค่ร้องเลียนแบบ แต่สามารถร้องเพลงของตัวเองที่เป็นทางของต้นทาง อย่างได้อารมณ์ และเป็นธรรมชาติ
แถมไม่ใช่แค่ร้อง… การแสดงของแต่ละคนก็มีลูกล่อลูกชนที่ดี ในการสร้างความบันเทิง และยิ่งเป็นงานแบบเป็นกันเองอย่างนี้ ผู้ชมกับนักร้อง นักดนตรีใกล้ชิดกันขนาดนี้ แถมมีปุ๊ย ตีสิบ ที่เคยทำดันดารา ที่ว่าด้วยเรื่องของเงาเสียง, ก็อปปีโชว์ จนกลายเป็นช่วงเวลาแห่งความสนุกของตีสิบ ที่ช่วงหนึ่ง (หากจำไม่ผิด) ก็แข็งแรงและได้รับความนิยมจนกลายแยกมาเป็นรายการเฉพาะกันไปเลย ความหรรษา ก็ยกระดับเพิ่มขึ้น
แล้วอย่าลืมว่า ก่อนจะได้เวลาของบรรดาโคลนนิงทั้งหลาย ก็มีสินเจริญบราเธอร์ส มาอุ่นเครื่องให้ก่อนแล้วอีกต่างหาก
นักดนตรีที่มาเล่นก็เป็นระดับโปรดิวเซอร์, มือเรียบเรียง, ทีมงานในห้องอัดมือต้นๆ ของวงการ ที่หนึ่งในจำนวนนั้นซึ่งเห็นปุ้บก็รู้ปั้บคงไม่พ้น มือกีตาร์ที่เคยทำงานดนตรีในาม the Back Up มาก่อน กับโปรดัคชันอาจจะไม่หวือหวาเหมือนคอนเสิร์ตใหญ่ๆ ในสถานที่ใหญ่ๆ ที่สำคัญเรื่องระบบเสียงทำได้สมกับที่เป็นค่ายเพลงซึ่งออกงานในระดับออดิไฟล์มาเป็นประจำ
อาจติดๆ ขัดๆ อยู่บ้างก็รอยต่อบางช่วงของการแสดง รวมถึงเวลาที่อาจจะเนิ่นนานไป แต่ก็เป็นเรื่องต่างคนต่างใจ และไม่ได้ถึงกับทำให้การแสดงดูน่าเบื่อ โดยเฉพาะสถานที่กะทัดรัดแบบนี้ ก็ได้ความใกล้ชิดมาช่วยได้เยอะ เพลิดเพลินกันได้จนถึงเพลงสุดท้าย ที่ชวนคนดูแทบทุกคนในฮอลล์ร่วมร้องเพลง “ไวพด เพชรตะพึด” กันคนละคำสองคำได้อย่างสรวลเสฮาเฮ ร่ำลาแบบชื่นมื่น ส่งผู้ชมกลับบ้านกันกันด้วยความเริงรื่นชื่นใจ
โดย นพปฎล พลศิลป์ เรื่อง The Cloning Singers Live Show คอนเสิร์ตหน้าคล้าย เสียงใกล้ ที่ให้ได้มากกว่าความบันเทิง คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 6 กันยายน 2562
What is your reaction?
