By Sadaos
“ฉันมองความเจ็บช้ำที่ในอดีตนั้น / ให้มันเป็นบทสอนที่ตัวและหัวใจ / ฉันไม่เคยจะคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ / no…no…no…oh…เป็นจังหวะชีวิต”
ท่อนอินโทรของ “จังหวะชีวิต” เพลงแรก ใน The Rhythm อัลบัมชุดที่สองของ Soul After Six ว่าเอาไว้ และกับตัวอัลบัมชุดนี้ ก็ไม่ต่างกัน เมื่อพวกเขาเลือกเดินในอีกจังหวะของชีวิต ที่แตกต่างไปจากเดิม ซึ่งไม่ได้หมายความว่า พวกเขาเปลี่ยนแปลงแนวทางดนตรีแตกต่างไปจากที่เปิดตัวด้วยอัลบัมชุดแรก ที่มีแนวทางชัดเจน และมีความเฉพาะตัวที่แข็งแรง
พวกเขาสามคน ณรงค์ฤทธิ์กับวิศรุตเทพ สุพรรณเภสัช และศรุต วิจิตรานนท์ ยังคงทำงานโซลที่ฟังร่วมสมัยเหมือนอย่างที่คอเพลงได้รู้จักพวกเขาเป็นครั้งแรก แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ งานใน The Rhythm ฟังแล้วให้ความรู้สึกที่ ‘นวล’ หูกว่าที่เคยเป็นในส่วนของซาวนด์ เสียงของเครื่องเป่า รวมไปถึงงานภาคริธึมต่างๆ ไม่ได้ปรู๊ดปร๊าด หรือเร่งเร้า เช่นที่ได้ยินในงานชุดแรก จนทำให้อารมณ์ในการฟังอัลบัมหมายเลขสองของพวกเขา คลี่คลายมากขึ้น
รวมไปถึงมีเพลงช้าๆ ในแบบเพลงป็อป ละมุนหู ให้ฟังอยู่หลายเพลง อย่าง “ดินแดนแห่งความฝัน”, “ข่าวร้าย” หรือ “คิดถึง” โดยเฉพาะ “วันของเรา” ที่เผยด้านความเป็นป็อปของวงออกมาให้เห็น จนคิดไม่ได้ว่า ถ้าพวกเขาคิดจะทำเพลงป็อปจ๋าๆ ก็เอาตายได้ไม่ยาก
ทั้งหมดแม้จะเป็นงานป็อป ก็เป็นป็อปในแบบโซล อาฟเตอร์ ซิกส์ มีรายละเอียดดนตรีของพวกเขาให้รู้สึกชัดเจน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ได้อย่างเสียอย่าง ที่ได้ก็คือ อัลบัมชุดนี้ให้ความรู้สึกที่ฟัง ‘สบาย’ กว่าเดิม แต่เรื่องของความฉูดฉาด จัดจ้าน ก็ลดหายลงไป และเมื่อมองไปถึงผลลัพธ์ในแง่การตลาด ที่ The Rhythm ไม่มีงานที่กินได้ในระยะยาวอย่าง “ก้อนหินละเมอ” (ที่บางทีก็ต้องมองในมุมหนึ่งด้วยว่า เพลงนี้เป็นเพลงดังอย่างทุกวันนี้ได้ ก็หลังจากเวลาผ่านไปนานไม่น้อย ไม่ใช่ฮิตเปรี้ยงปร้างในช่วงเวลาของมันอย่างที่เป็น)
แต่ในการคลี่คลายของโซล อาฟเตอร์ ซิกส์ พวกเขาก็ยังแสดงให้เห็นลายของคนดนตรี ที่ในเรื่องของประสบการณ์การทำงาน อาจจะไม่มากนักเมื่อดูจากจำนวนอัลบัม เมื่อสามารถใส่ชั้นเชิง ความเขี้ยว ใส่เข้ามาในงานได้อย่างกลมกลืนลงตัว
ตั้งแต่เพลงเปิดอัลบัม “จังหวะชีวิต”, “Nude” ที่การเล่นดนตรีมีรุกไล่ รับ-ส่ง กันได้อย่างสนุก แล้วเนื้อหาก็มาแบบซนๆ แสบๆ ที่แสดงให้เห็นอีกมุมหนึ่งของวงทรีโอวงนี้
แต่ที่เป็นที่สุดก็คือ “ยังไม่พร้อม” ที่ไม่ต่างไปจากเพลงโชว์ของอัลบัมชุดนี้ อารมณ์ดนตรีให้ความรู้สึกแบบงานเล่นสดๆ การบรรเลงเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นฟังสนุก ในท่วงทำนองลีลาเพลงที่รุกเร้า
ที่น่าสนใจก็คือ การเรียบเรียงดนตรีที่มีหักมุมในช่วงท้าย เหมือนกับ ‘Twist’ ในหนัง เมื่อปรับเปลี่ยนอารมณ์ ให้กลายเป็นงานที่อบอุ่นละมุนละไม ซึ่งแตกต่างไปจากที่เริ่มต้นเอาไว้โดยสิ้นเชิง
หากเป็นภาพยนตร์ บทสรุปเช่นที่เพลงนี้เป็น ก็ทำให้ ‘ประหลาดใจ’ ได้อย่างไม่ต้องสงสัย นอกเหนือไปจากอารมณ์เพลง ที่มาพร้อมกับ ‘จังหวะ’ ที่หลากหลาย แตกต่างไม่ต่างไปจากชื่ออัลบัม
ในขณะเดียวกัน การวางเพลงใน The Rhythm แม้จะเรียงช้าสลับเร็วเป็นส่วนใหญ่ แต่ตัวเพลงก็รับ-ส่งกันทางอารมณ์ได้กลมกลืนตั้งแต่ต้นจนจบ ชวนฟังกันยกชุด และทำให้ไม่มีเพลงที่ดูอ่อนแรงแบบที่เคยเป็นในงานชุดก่อนหน้า รวมถึงไม่มีช่วงเวลาเนือยๆ ของอัลบัมให้รู้สึกไปพร้อมๆ กัน
เรียกได้ว่า เป็นอัลบัมที่มี ‘จังหวะ’ จะโคน สมกับที่ชื่ออัลบัมเป็นจริงๆ
(หมายเหตุ: โซล อาฟเตอร์ ซิกส์ จะมี คอนเสิร์ต “Soul After Six.. ความทรงจำของก้อนหิน..!” ที่สมาชิกทุกคนกลับขึ้นเวทีร่วมกันอีกครั้ง พร้อมแขกรับเชิญ เบน ชลาทิศ, มาเรียม B5 และบุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ พร้อมนักดนตรีระดับแนวหน้าของประเทศ ในวันที่ 31 พฤษภาคม 2562 ที่ รอยัลพารากอนฮอลล์ ซื้อบัตรที่ได้บูธไทยทิคเก็ทเมเจอร์ หรือที่ www.thaiticketmajor.com)
โดย นพปฎล พลศิลป์ เรื่อง The Rhythm จังหวะที่สองของ Soul Afters Six คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ ไทยโพสท์ วันที่ 21 พฤษภาคม 2562
What is your reaction?
