By Sadaos
HIGH-RISE: นอกจากจะเป็นงานที่รวมเอานักแสดงชั้นดีมาขึ้นจอมากมาย ทั้งรุ่นเก๋าอย่าง เจเรมี ไอออนส์ หรือรุ่นใหม่อย่าง ทอม ฮิดเดิลสตัน รวมไปถึง ลูค อีแวนส์ และเซียนนา มิลเลอร์ (ที่หลายๆ คนมักจะมองข้ามฝีมือการแสดงของเธอไปซะหมด) High-Rise ก็คือหนังที่มาเต็ม กับเรื่องราวของความไม่เท่าเทียมกันในสังคม เรื่องของชนชั้น และการเอารัดเอาเปรียบ ที่ผู้ที่มีอำนาจมากกว่า หรือผู้ที่อยู่เหนือกว่ากระทำกับคนที่อยู่ต่ำกว่าตัวเอง ไม่่ว่าจะเป็นเรื่องของอำนาจ หรือว่าเรื่องฐานะ สถานภาพทางสังคม
โดยนำเสนอผ่านผู้คนที่อยู่อาศัยในตึกสูง ที่ระดับของความสะดวกสบายจะแตกต่างกันไปตามลำดับชั้น คนที่อยู่ชั้นบนสูงสุดคือ สถาปนิกที่ใครๆ เรียกว่า ‘โรยัล’ ผู้ออกแบบและสร้างตึก ที่การ กิน นอน พักผ่อน เปรียบได้กับราชาแห่งตึกสูงระฟ้า ส่วนพวกที่อยู่ในชั้นกลางๆ มาถึงต่ำ ก็คือคนที่ต้องเจอกับปัญหาในการดำรงชีวิต ไฟฟ้าดับ น้ำประปาไม่ไหล ขยะถูกทิ้งหมักหมม ระดับคุณภาพชีวิตพอๆ กับชั้นที่ตัวเองอาศัย ยิ่งอยู่ต่ำเท่าไหร่ ความไม่สะดวกสบายก็เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น ทั้งๆ ที่การจ่ายเพื่อดูแลตึก หรือค่าน้ำ ค่าไฟ ไม่ได้แตกต่างกัน
หนังทำได้ดี ในเรื่องการสร้างภาพความแตกต่างของชนชั้น โดยเปรียบเทียบให้เห็นด้วยการอยู่อาศัยใน ‘ชั้น’ ที่แตกต่าง และเมื่อความอดทนถึงที่สุด ความขัดแย้งก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามมา คนชั้นล่างต้องการได้สิทธิ์แบบที่คนชั้นบนมี แล้วคนชั้นบนเองก็ไม่ต้องการสูญเสียความเป็น ‘อภิสิทธิ์ชน’ ของตัวเองไป โดยทั้งหมดถูกมองผ่านสายตาดร. แลง หมอหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาอยู่ในชั้นที่ 25 ซึ่งเป็นชั้นระดับ ‘กลาง’ ด้วยสายตาที่เป็น ‘กลาง’ ในแบบเดียวกับผู้ชมที่ค่อยๆ รู้ข้อมูลมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป และสามารถเข้าได้กับทั้งคนที่อยู่ในชั้นที่สูงกว่าและต่ำลงมา โดยเจ้าตัวเหมือนกับมีความพยายามที่จะไปให้สูงกว่าที่เป็นอยู่ ที่เห็นได้ผ่านความไม่พอใจใน ‘สี’ ห้อง และเขาดูจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้ตลอดเวลา
แต่เมื่อความขัดแย้งเปลี่ยนเป็นความรุนแรง หนังก็ดูจะเสียศูนย์ ปมประเด็นเรื่องชนชั้นถูกกลืนหาย หนังกลายมาเป็นเรื่องการค้นหาความจริงผ่านตัวละครนักข่าวของลูค อีแวนส์ รวมไปถึงความลับของคนชั้นสูงที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ในตึกหลังนี้ ยังดีที่ปมเรื่องสถานภาพของหมอแลง ยังไม่หลุดหาย และท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้รู้ว่า สิ่งที่พยายามทำมันก็เป็นแค่เปลือก เช่นเดียวกับสีที่ล้างแล้วก็หาย ส่วนความคมคาย แม่นของหนังกลับกลายเป็นความสับสน
การนำเสนอที่ดูเท่ๆ มาพร้อมกับสไตล์เก๋ๆ มีเสน่ห์ในตอนต้น ไม่ว่าจะเป็นมุมกล้อง การตัดต่อ หรือว่าดนตรีประกอบ ดูเป็นของพะรุงพะรังในตอนท้าย เมื่อไม่สามารถช่วยในการเล่าเรื่องได้อย่างที่เคยเป็น และหากจะมองว่า ความสับสนของตัวหนังในบั้นปลาย ก็เป็นการแทนความรู้สึกของดร. แลง ที่เหมือนกับตัวแทนของผู้ชม ที่ท้ายที่สุดก็ต้องกับความวุ่นวาย ความโกลาหล เมื่อระบบบางอย่างถูกทำลาย
ถ้าหมายความแบบนั้นกันจริง… หนังก็ดูจะเสี่ยงตายในการเล่นกับความ ‘คิด’ ของผู้ชม โดยเอาความ ‘สนุก’ ของหนังไปแลก ซึ่งผลรับที่ได้มา ถือว่า นอกจากจะหมดหน้าตักตอนแทง ก็ยังเป็นหนี้ราคาแพงตอนออกจากบ่อนด้วยเช่นกัน
ควรชมหากชอบ: Snowpiercer, Elysium
โดย นพปฎล พลศิลป์
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านงานวิจารณ์หนัง และเพลง แบบนี้ ได้ด้วยการกดไลค์ Like เพจสะเด่าส์กันไว้ก่อน ได้ที่นี่
What is your reaction?
