เปิดโลกของพ่อมด ในจักรวาลของมาร์เวล กับซูเปอร์ฮีโรคนใหม่ หมอแปลก – Doctor Strange

หลังพาบรรดาซูเปอร์ฮีโรมากมาย มาให้ผู้ชมรู้จัก ขยับขยาย ขอบเขตเรื่องราว และตัวละครออกไปได้อย่างกว้างไกล ในที่สุดจักรวาลของมาร์เวลก็กินพื้นที่มาถึงโลกของพ่อมด โลกของหมอแปลก Doctor Strange ที่ไม่ใช่แค่จะทำให้แฟนๆ ทึ่ง แต่ยังเป็นการแผ่ขยายอาณาเขตของจักรวาลมาร์เวลออกให้ไปไกลแสนไกลยิ่งขึ้นไปอีก

ขณะที่เบเนดิคท์ คัมเบอร์แบทช์ พุ่งเข้าไปใน ถนนสาย 32 ตะวันออกของแมนฮัทตัน ในฉากสุดท้ายของการรับบทบาทเป็นหมอผ่าตัด ที่กลายมาเป็นพ่อมด ด็อคเตอร์ สเตรนจ์ มันช่วยไม่ได้เลยที่จะทำให้เขาสังเกตุเห็นร้านขายหนังสือการ์ตูน เจเอชยู และภาพนี้ก็เกิดขึ้น เขาเดินเข้าไปในร้าน แม้จะอยู่ในชุดเต็มยศสีฟ้ากับผ้าคลุมแดง

“ผมคิดว่า ‘คุณน่าจะจบตรงที่เรื่องราวเล่านี้มันเริ่มต้นขึ้น’” คัมเบอร์แบทช์ เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้น “วังวนของเรื่องการได้พบสิ่งที่ต้องการโดยบังเอิญ มันน่าสนใจจนเกินกว่าจะไม่เข้าไปสัมผัส และทำความรู้จักกับมัน ผมอยากรู้ว่าพวกเขาจะทำหน้ายังไงกัน”

ภาพของคัมเบอร์แบทช์ในร้าน ถูกส่งเป็นไวรัล แต่การได้เจอกับอีกเหตุการณ์หนึ่งก่อนหน้านี้ อาจจะจัดเต็มยิ่งกว่า เมื่อคัมเบอร์แบทช์ ในชุดพ่อมดเต็มยศอีกครั้ง ใช้เวลาช่วงพักไปร้านกาแฟกับภรรยา และเพื่อนๆ ด้วยความไม่ใส่ใจกับใครๆ ตามประสาคนนิว ยอร์ค ลูกค้าส่วนใหญ่ในร้านเงยหน้าขึ้นมามองแว่บเดียว แล้วกลับไปสนใจกับเครื่องดื่มของตัวเองอย่างรวดเร็ว “มันแฟนตาซีสุดๆ” เขากล่าว “ผมไปนั่งคุยตามปกติอยู่ราวๆ 5 นาที มีคนรู้ว่าเป็นผมในชุดของด็อคเตอร์ สเตรนจ์ แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จักตัวละครตัวนี้ ซึ่งมันตื่นเต้นดี มันทำให้คุณรู้สึกมีอิสระขึ้นมา”

และนี่ก็เป็นเรื่องที่ท้าทายสุดๆ และสร้างสรรค์เอามากๆ สำหรับหนัง Doctor Strange หนึ่งในตัวละครของมาร์เวล ที่ไม่ได้เป็นชื่อสามัญประจำบ้าน ไม่เคยมีกล่องข้าว Doctor Strange ขายและไม่เคยมีหน้ากากของผู้ชายวัยกลางคน ไว้เคราแพะคนนี้เจ๋งๆ ให้เห็นในวันฮัลโลวีน เพราะฉะนั้นสก็อตต์ เดอร์ริคสัน ผู้กำกับจะต้องเปิดเผยตัวของเสตรนจ์ รวมไปถึงมิติคู่ขนานที่ซับซ้อนของมาร์เวล ให้ผู้ชมได้รู้จักมากที่สุด และ… เป็นครั้งแรก

Doctor Strange ได้รับความสนใจแบบเฉพาะกลุ่ม มาตั้งแต่เกิดขึ้นมาจากความคิดพิลึกๆ ของสตีฟ ดิทโก นักวาดที่ให้กำเนิด Spider-Man ในปี 1963 ขณะที่นักเขียนอย่างสแตน ลีเป็นคนจัดการหาภาษาลึกลับที่ไม่มีใครอ่านรู้เรื่องมาให้ตัวละคร โดยความน่าสนใจหลักๆ ของการ์ตูนเรื่องนี้อยู่ที่ งานอาร์ทที่ชวนงุนงงของดิทโก ซึ่งตัวเขาเองไม่ใช่ฮิปปี แต่ความคิดในการนำเอาความลี้ลับจากตะวันออก มากวนให้เข้ากับภาพที่ชวนเคลิ้มฝัน ล่องลอยที่มาก่อนเวลาของเขา ทำให้พ่อมดตัวพ่อกลายเป็นซูเปอร์ฮีโรคนโปรดของพวกต่อต้านวัฒนธรรม เป็นชื่อที่ถูกพูดถึงโดยวง Pink Floyd, T.Rex และชุมชนที่ชื่อว่าเมอร์รี แพรงค์สเตอร์ส ของเคน เคซีย์ แล้วยังกลายเป็นที่ชื่นชอบของพวกที่คลั่งยาหลอนประสาท และดนตรีโพรเกรสสีฟ ร็อค

การผจญภัยของเขาไม่เคยอยู่ในกลุ่มหนังสือขายดีของมาร์เวล แถมยังเป็นลูกนัทที่ฮอลลีวูดแกะเปลือกไม่ออก หนังทีวีในปี 1978 พังตั้งแต่ตอนไพล็อท ความพยายามในเวลาต่อมาโดย อเล็กซ์ ค็อกซ์ กับเวส คราเวน ไม่เคยเป็นรูปเป็นร่าง กระทั่งความพยายามของกีแยร์โม เดล โตโร กับนักเขียน นีล ไกแมน ในปี 2008 ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตัวละครที่ใครๆ ก็ชื่นชอบอย่าง ไอออน แมน และกัปตัน อเมริกา คือการวางเดิมพันที่ปลอดภัยสุดๆ สำหรับมาร์เวล สตูดิโอที่กำลังผลิดอกออกใบ แต่รายได้มหาศาลในบ็อกซ์ ออฟฟิศก็มาพร้อมความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ และมาร์เวลในตอนนี้ ก็กำลังวางเดิมพันกับตัวละครที่เป็นที่รู้จักน้อยกว่าอย่าง Guardians of the Galaxy, Ant-Man ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้ก็เกินคุ้มค่า กับรายได้ 773 และ 519 ล้านเหรียญทั่วโลกตามลำดับ

“ถ้าเราทำ Iron Man 7 คนดูก็คงเบื่อตาย” เควิน ไฟกี ประธานของมาร์เวล สตูดิโอกล่าว “นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เราต้องการให้หนังทุกเรื่องมีความแตกต่างกันชัดเจน Doctor Strange แตกต่างจากทุกเรื่องที่เราเคยทำมาก่อน”

และในที่สุดจักรวาลของมาร์เวล ก็มาถึงโลกไซคีดีลิค

ตอนสก็อทท์ เดอร์ริคสัน พบกับหนังสือการ์ตูนเรื่องนี้ตอนเป็นเด็กๆ ในเดนเวอร์ เขาชื่นชมมันสุดๆ “Doctor Strange เป็นเรื่องของเวทย์มนต์” เดอร์ริคสันกล่าวถึงผู้ชายวัย 39 ปี ไว้เคราะแพะ มีความรู้ และสวมแว่น “ผมขอบความแปลกประหลาดในเรื่องมิติของมัน เวลาที่คิดถึงตัวละครตัวนี้ ผมยังคิดไปถึงความเปล่าเปลี่ยว ไอ้ความเป็นตัวละครผู้อ้างว้าง มีอาการบาดเจ็บและต้องการการเยียวยา จนต้องเดินทางค้นหาจิตวิญญาณ มันโดนใจผม”

พอถึงปี 2013 เอเยนท์บอกเขาว่า มาร์เวลกำลังช็อปปิ้งผู้กำกับเพื่อเอา Doctor Strange ขึ้นจออยู่ แล้วก็ส่งชื่อเขาลงสนาม “ผมคิดว่า Doctor Strange เป็นหนังจากหนังสือการ์ตูนเพียงเรื่องเดียว ที่เหมาะกับผม” เขาเล่า แต่เครดิทในการทำงานของเดอร์ริคสันที่เป็นพวกหนังสยอง แม้จะไม่เลื่อนเปื้อนอย่าง Sinister และ The Exorcism of Emily Rose ก็ทำให้การได้งานนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ “ผมรู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่ตัวเลือกที่ดูแล้ว เป๊ะ” เขาเล่าต่อ “ผมรู้ว่าต้องเอาอะไรไปวางบนโต๊ะมากกว่าที่คนอื่นๆ มี ถ้าอยากจะทำให้ไม่หมดโอกาส”

เดอร์ริคสัน ต้องประชุมกับผู้บริหารของมาร์เวลไม่น้อยกว่า8 ครั้งก่อนจะได้งาน หน้าที่ของเขาก็คือ ขยับขยายเรื่องคลาสสิค The Origin of Dr. Strange เมื่อปี 1963 ที่ว่าด้วยสตีเฟน สเตรนจ์ผู้ชาญฉลาด หมอผ่าตัดระบบประสาทจอมจองหอง ใจดำ ที่หน้าที่การทำงานของเขาต้องหลุดออกนอกเส้นทาง เมื่ออุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้มือของเขาไม่สามารถกลับมาใช้การได้อย่างเดิม แม้จะพยายามหาทางรักษาก็ไม่เป็นผล จนต้องไปที่คามาร์-ทัช ชุมชนห่างไกลผู้คนบนเทือกเขาหิมาลัย ซึ่งอยู่ในการดูแลของผู้มีเวทย์มนต์อย่าง ดิ แอนเชียนท์ วัน (The Ancient One) หลังถูกดัดนิสัยไปชุดใหญ่ สเตรนจ์ ก็ตกลงเข้ารับการฝึกที่ยากลำบากของดิ แอนเชียนท์​ วัน ต่อด้วยการเกิดใหม่ทางจิตวิญญาณในฐานะพ่อมด ต่อสู้กับศัตรูจากภายนอกผ่านทางอีกมิติหนึ่ง

การเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตามที่เดอร์ริคสัน และโรเบิร์ท คาร์กิลล์ ผู้เขียนบทร่วมกับเขาทำ ทั้งคู่พยายามให้อยู่บนพื้นฐานการเล่าเรื่องของลีและดิทโก “ผมอยากเน้นไปที่ความสำคัญของการเติบโตทางจิตวิญญาณของเขา” เดอร์ริคสันอธิบาย “นั่นคือสิ่งที่ผมสนใจ”

ผู้กำกับยังเสนอวิสัยทัศน์ของตัวเอง ในเรื่องการนำเสนอเวทย์มนต์และความจริงเสมือนที่ต่างออกไปด้วย “ผมชอบความคิดเรื่อง เวทย์มนต์มีจริง การผจญภัยในมิติอื่นที่ให้ความรู้สึกสมจริงและเข้าถึงได้” เขาเล่า “ผมคิดว่า นี่ละหัวใจของเหตุผลที่ทำให้ผมได้งานนี้”

เดอร์ริคสัน เริ่มงานในตอนปลายปี 2014 เขากับสเตฟาน เซเรตติ ผู้ช่วยเรื่องเทคนิคพิเศษด้านภาพ และผู้ออกแบบงานสร้าง – ชาร์ลส์ วูด ต้องรวบรวมภาพศิลปะต่างๆ มากมาย เพื่อเป็นจุดเริ่มในการทำงานด้านภาพ ไม่ว่าจะเป็น ศิลปะแบบเซอร์เรียลลิสท์, ศิลปะเอ็กซ์เพรสชันนิสท์ เยอรมัน, ภาพทะเลของเทอร์เนอร์, ภาพถ่ายทางวิทยาศาสตร์, ภาพของเอ็มซี เอสเชอร์ และแน่นอน งานเหนือจินตนาการของสตีฟ ดิทโก ที่อยู่ในหนังสือการ์ตูนตั้งแต่ปี 1963 – 1966

“งานของเขายังคงล้ำ และมีวิสัยทัศน์” เดอร์ริคสัน เล่า “เราออกแบบสิ่งต่างๆ จากนั้นผมก็กลับไปดู แล้วก็ต้องบอกว่า ‘พระเจ้า! เราทำไม่ได้เจ๋งเท่าที่หนังสือการ์ตูนทำออกมาตั้งแต่ยุค 60s เลย’ การทำเทคนิคพิเศษด้านภาพจะเกาะไปกับเรื่องราว ตอนนี้ผมอยากอยู่ห่างๆ จากจินตนาการในเรื่องเวทย์มนต์ที่เราเคยเห็นกันมานาน ผมไม่เคยมีความคิดว่า ‘เอาละ เรากำลังจะไปไกลเกินไปแล้ว’ มันเลยมีอะไรแปลกๆ มากมายในหนังเรื่องนี้’

แม้เพิ่งนำความสดใหม่มามอบให้ Guardians of the Galaxy เซเรตติพบว่า Doctor Strange เป็นอีกหนึ่งก้าวที่เหนือขึ้นไป “เราอัดการเล่าเรื่องด้วยภาพกันแบบสุดทาง” เซเรตติ อธิบาย “บอกไว้เลย การสร้างสภาพแวดล้อมในแบบไซคีดีลิคให้น่าเชื่อถือ ไม่ใช่ของง่าย ไม่เคยมีอะไรแบบนี้ให้เห็นแน่ๆ ในหนังบล็อคบัสเตอร์ทั้งหลาย เรื่องเท่ๆ สำหรับการทำงานกับมาร์เวลก็คือ เราสามารถแสดงอะไรใหม่ๆ ให้กับคนดูได้ พวกเขาเชื่อใจเรา เพราะเคยพยายามทำสิ่งต่างๆ ที่อยู่นอกโลกมาแล้วใน Guardians of the Galaxy และตอนนี้ เราพยายามทำในสิ่งที่อยู่นอกจักรวาลของเรา มันเลยกลายเป็นอีกหนึ่งการเดินทาง”

ไฟกีเล่าว่าการเดินทางของพอล รัดด์ เข้าไปในแควนตัมตอนท้ายของ Ant-Man เป็นอาหารจานหลักแบบพื้นๆ สำหรับมิติที่ซับซ้อนแบบจัดเต็มแห่งนี้ “ลองเพิ่มไปสัก 50 เท่า นั่นละสิ่งที่จะได้เห็นจาก Doctor Strange”

ช่วงต้นเดือนกราคม 2016 หนังปักหลังถ่ายทำกันที่ลองครอสส์ สตูดิโอ คัมเบอร์แบทช์ต้องเจอกับช่วงเวลาที่บีบคั้นเอามากๆ เขาต้องฝึกศิลปะการต่อสู้บนหลังคาของคามาร์-ทัช, การฝึกฝนกับศิษย์เอกของ ดิ แอนเชียนท์ วัน – คาร์ล มอร์โด (ชีวาเทล เอจิโอฟอร์) ซึ่งการเคลื่อนไหวต้องมีลักษณะเฉพาะ เป็นการผสมผสานระหว่าง ท่าทางการต่อสู้กับการเต้นรำ แล้วก็มีลูกเล่นเกี่ยวกับเวทย์มนต์อีกนิดหน่อย ทั้งหมดต้องทำออกมาให้เหมือนกันหมดทั้ง 15 เทค เสร็จแล้วคัมเบอร์แบทช์ต้องไต่อยู่บนเขาเอเวอเรสท์จำลอง โดนกระหน่ำด้วยน้ำแข็งที่โปรยปรายมาจากพัดลมขนาดยักษ์ ด็อคเตอร์ สเตรนจ์ไม่มีทางมาเดินชิลล์ๆ ในสวนสาธารณะแน่ๆ

แม้จะเคยเล่นหนังแอ็คชันหนักๆ อย่าง Star Trek; Into the Darkness มาแล้ว หากก็แตกต่างไปจากเรื่องนี้ ที่ต้องใช้สลิง ส่วนการฝึกศิลปะการต่อสู้ ก็ต้องใช้เวลาถึง 14 ชั่วโมงต่อวัน

“เควิน ไฟกี บอกกับผมว่า ‘ผมไม่คิดว่าเราเคยให้นักแสดงทำอะไรหนักหนาสาหัสขนาดนี้มาก่อน ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ’” คัมเบอร์แบทช์ พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง “ผมจะถือว่านั่นคือการรับเหรียญกล้าหาญ ความสาหัสสากรรจ์ที่ตัวละครต้องเจอ มันมหาศาลมาก! เขาถูกลากไปกับพื้น แล้วถูกโยนลงไปอีก จากนั้นก็ค่อยๆ ดึงตัวเองให้ลุกขึ้นมาช้าๆ” เขายิ้ม “มันมีอะไรสนุกเยอะแยะ นี่แหละหนังมาร์เวล”

สำหรับเดอร์ริคสัน และไฟกี คัมเบอร์แบทช์คือคนที่สมบูรณ์แบบที่สุด สำหรับการแสดงออกให้เห็นถึงความฉลาดแบบสุดๆ แล้วก็เป็นพวกหลงตัวเองสุดๆ โดยที่ยังมีความน่าเห็นใจในตัว “เขาคือคนที่ใช่” เดอร์ริคสัน ย้ำ “เป็นนักแสดงเพียงคนเดียวที่เรามองเอาไว้ อย่างจริงๆ จังๆ” แต่ตอนที่พบกันหนแรกในลอนดอนเมื่อปี 2014 เชคสเพียร์สดันมาขวางทางเอาไว้ คัมเบอร์แบทช์ ตกลงเล่นละครเวทีเรื่อง Hamlet ที่โรงละครบาร์บิกัน ตอนฤดูใบไม้ร่วงในปี 2015 ไว้แล้ว ที่ทำให้เป็นปัญหาก็คือ หนังวางโปรแกรมฉายเอาไว้ในช่วงหน้าร้อนปี 2016 “มันเป็นไปไม่ได้เลย” เดอร์ริคสัน “เขาบอกว่า ‘ผมไม่สามารถทิ้ง Hamlet ได้ ผมตกลงไปแล้ว’”

หลังจากนั้น มีนักแสดงดีๆ มากมายที่เดอร์ริคสันได้พบ วาควีน ฟีนิกซ์, จาเร็ด เลโต และไรอัน กอสลิง แต่ท้ายที่สุด เขาก็กลับมาหาไฟกีและบอกว่า “มันต้องเป็นเบเนดิคท์” ทำให้มาร์เวลต้องตัดสินใจในแบบที่ไม่ธรรมดา พวกเขาขยับวันฉาย เพื่อให้ได้คัมเบอร์แบทช์

“ผมเคยคิดไว้แล้วว่าคงต้องจูบลาบทนี้” คัมเบอร์แบทช์ เล่า “ถ้าคุณกระโดดขึ้นรถไฟตอนที่มันผ่านมาไม่ทัน นั่นคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น และความชื่นชมที่พวกเขามีให้ผม ก็คือกลับมาหาผม มันทำให้ผมพยายามทำให้สมกับความเชื่อมั่นที่พวกเขามีให้”

สตีเฟน สเตรนจ์ พัฒนาตัวเองจากศัลยแพทย์อีโกสูงปรี๊ด มาเป็นคนที่หมดสภาพ แล้วกลายเป็นพ่อมดฮีโร ถือเป็นเรื่องที่สุดขั้วเอามากๆ กระทั่งในโลกของมาร์เวลก็เถอะ “เขาในตอนต้นเรื่องแตกต่างไปจากตอนจบเรื่องมหาศาล” ไฟกีย้ำ “มันสนุกดีที่ได้เห็นนักแสดงจ๋งๆ อย่างคัมเบอร์แบทช์ พาตัวละครผ่านการเปลี่ยนแปลงแบบตกขอบอย่างนั้น” เพื่อสร้างผลกระทบทางอารมณ์ คัมเบอร์แบทช์ต้องเริ่มต้นด้วยการเป็นมนุษย์ที่เต็มไปด้วยข้อบกพร่อง “ผมทำให้ทุกคนเชื่อว่า นั่นคือผมตามปกติ” เขาหัวเราะ “เขาประหลาดน้อยกว่าตัวละครอื่นๆ ที่ผมเคยเล่นด้วยซ้ำ”

สเตรนจ์ต้องเดินทางไปคามาร์-ทัชเพื่อรักษามือ และเพื่อให้ได้การรักษาที่แท้จริง ความคิดในเรื่องวัตถุนิยมต้องถูกปล่อยวาง อัตตาของเขาต้องพ่ายแพ้ และเตรนจ์ต้องยอมรับเรื่องนี้ให้ได้ ตามที่คำพูดในเรื่อง Hamlet กล่าว “มีอะไรมากมายในสวรรต์และโลก มากกว่าที่ปรัชญาของคุณคิดฝันเอาไว้” เดอร์ริคสัน ตัดสินใจว่า ในกระบวนการเรียนรู้ที่เกิดขึ้น สมควรจะต้องมีความเจ็บปวด แล้วต้องมากด้วย

“สำหรับผม เขาเป็นฮีโรแบบโศกนาฏกรรม” ผู้กำกับเผย “เขาจบลงตรงที่ต้องเป็นคนที่ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว ระหว่างมิติของพวกเราและโลกอื่น ซึ่งกันตัวเขาออกไปให้อยู่เพียงลำพังมากขึ้น มันเป็นความคิดง่ายๆ สำหรับการให้ผู้ชายคนหนึ่งค้นพบชีวิตที่รู้แจ้ง ผ่านความเจ็บปวดและความทุกข์ทน เขาเป็นคนที่มีทุกอย่าง, สูญเสียทุกสิ่ง และอย่างที่เห็นๆ ได้พบความจริงแท้”

“ทุกอย่างที่เขาเจอ คือการทดสอบอย่างรุนแรงและโดยฉับพลัน” คัมเบอร์แบทช์ เสริม “มีการกระทำในแบบฮีโรมากมายเกิดขึ้น เพื่อทำให้เขากลายเป็นซูเปอร์ฮีโรในตอนท้าย แล้วก็ได้ผ้าคลุม” ซึ่งนั่นไม่ได้หมายความว่า จะมีอารมณ์ขันเกิดขึ้นท่ามกลางความเจ็บปวดแสนสาหัส “ผมอยากพาผู้ชมเดินทางไปสู่การเปลี่ยนแปลง ที่เต็มไปด้วยความสนุก หวังเป็นอย่างยิ่งว่าผู้ชม จะดูน่าเกรงขามและเปลี่ยนเป็นไปสู่อะไรที่เป็นไปได้อย่างที่เขาเป็น”

แต่ก่อนจะถึงตรงนั้น ก็ต้องเห็นเขาเปลี่ยนจากหมอศัลย์เป็นพ่อมด เปลี่ยนจากคนอีโกจัดเป็นผู้รู้แจ้งไปซะก่อน

จากเรื่อง DOCTOR STRANGE โลกของพ่อมด ในจักรวาลของมาร์เวล โดย ฉัตรเกล้า นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1219 ปักษ์แรกพฤศจิกายน 2559

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านงานวิจารณ์หนัง และเพลง แบบนี้ ได้ด้วยการกดไลค์ Like เพจสะเด่าส์กันไว้ก่อน ได้ที่นี่