By Sadaos
ไอฟาย… แต๊งกิ๊ว… เลิฟยู้: จาก ATM เออรัก… เออเร่อ เมษ ธราธร กลับมาพร้อมกับความแข็งแรง พัฒนาการในการทำงาน และน่าจะรวมไปถึงความมั่นใจที่มากขึ้น เห็นได้จากตัวงาน ที่ดู “แม่น” และเอาอยู่ไปในแทบทุกส่วน
ไม่ว่าจะเป็นภาพรวมที่ผสมผสานความจริงจังกับอารมณ์ขันแบบห่ามๆ เข้าด้วยกันได้อย่างลงตัว โดยที่ไม่รู้สึกขัดแย้ง หรือแปลแยก แถมตัวละครเอง ถึงจะดูเป็นการ์ตูนอย่างชัดเจน แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องเล่นกับอารมณ์ บีบความรู้สึกของคนดู ก็ยังทำได้ตามเป้าหมาย ซึ่งก็รวมไปถึงการทำให้ตัวละครที่โคตรไม่น่ารักตั้งแต่หลุดปากพูดออกมาคำแรก กลายเป็นตัวละครที่คนดูเอาใจช่วยตลอดทั้งเรื่องได้สำเร็จ
มุขตลกถูกจังหวะจะโคน อาจจะมีเลอะเทอะอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้หนังเป๋ หรือเสียทรง จนตัวเรื่องแกว่ง หรือหลุดโค้งเป็นระยะๆ เหมือนที่เกิดกับ ATM เออรัก… เออเร่อ ส่วนช่วงเวลาของอารมณ์ ก็มาถูกที่ถูกเวลา ถูกทาง
ถือว่าผู้กำกับมาแม่น บทเป๊ะ และนักแสดงเอง ก็ได้กันแบบยกทีม โดยเฉพาะซันนีที่กลายเป็นคนปากเสีย กวนเท้า ที่น่ารักที่สุดในโลก ไอซ์-ปรีชญา เล่นได้อย่างลื่นไหล คล่องกว่าที่เคยเห็น เป็นสาวช่างทอดสะพานที่จะออกปากด่า ก็ทำไม่ลง โดยที่ไม่ต้องไปพูดถึงเคมีทางการแสดงที่ผสมลงตัวกันเป็นอย่างดี ส่วนหน้าใหม่อย่าง ตู่ ภพธร ก็ถูกใช้งานได้พอเหมาะพอเจาะกับศักยภาพ รวมไปถึงกลายเป็นเซอร์ไพรส์ เมื่อเป็นเจ้าของมุขฮาๆ หักมุมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่งานที่มีความสดใหม่ แปลก หรือ แตกต่าง หากเป็นงานสูตรสำเร็จแบบที่เคยๆ เห็น แต่ถูกจัดการเป็นอย่างดีตั้งแต่หีบห่อ มาจนตัวถึงของที่ทำออกมาได้น่าใช้ และสุดท้ายใช้งานได้จริง
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำได้ไม่ง่ายเลย ไม่ว่าจะเป็นหนังประเทศไหน โดยเฉพาะกับหนังตลกสุดทางกับหนังรักหวานๆ โอกาสที่จะออกมาแม่น เป๊ะ มันน้อยกว่า เละ ห่วย เห่ย อยู่หลายร้อยเท่า ไม่งั้นคงไม่เห็นหนังอย่างหลังกันเกลือนโรงหรอก
โดย นพปฎล พลศิลป์
สามารถคลิกไลค์เพจสะเด่าส์ได้ง่ายๆ ที่นี่
What is your reaction?
