นิมมานไหม?

นิมมานไหม ?…. ฟังดูเหมือนรำพึงปนคำเชิญชวนให้ไปที่ไหนสักแห่งของใครบางคนที่เอ่ยลอยๆ เหมือนไม่จริงจัง..แต่ก็หวังอยู่ในทีว่า จะได้ยินเสียงสนองตอบว่า…เออ ไม่เลวโว้ย..

แน่นอน ถ้าเอ่ยกันที่กรุงเทพฯ ความงุนงงอาจจะวิ่งเข้ามาถามหา..แต่ถ้าวลีนี้หล่นออกจากปากใครสักคนในก๊วนที่กำลังยืนเก้ๆ กังๆ อยู่บนถนนสักสายในเชียงใหม่ยามค่ำคืน.. ภาพของถนนสายสั้น ๆ ที่กลายเป็น ถนนสายรมณีย์ของเมืองเชียงใหม่ จะผุดพรายขึ้นมาในมโน.. เห็นแสงสีและผู้คนละลานตา ทั้งคนเมืองคนกรุง และฝรั่งผมทองเดินปะปนกับเจ็กตาหยีผู้มั่งคั่ง และไหลบ่าสู่เชียงใหม่ หลังจากหนัง Lost in Thailand กวาดเงินมังกรจีนทุกวัยไปกว่าห้าพันล้านหยวน..

ทัวร์จีนถล่มจน..คนเชียงใหม่ เริ่มสำลัก กับความไร้ระเบียบ และวัฒนธรรมของ เศรษฐีใหม่ผู้เพิ่งจะวางตะเกียบและหัดจับส้อม แกมเหน็บผ้าเช็ดปาก กับเมนูอัลลาคาร์ดในแบบผู้มีศิวิไลซ์และรสนิยม แน่นอนในแบบทุนนิยมที่ ..มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่เราไว้ใจ. พระเจ้าสีเขียวในชื่อจอร์จ วอชิงตัน…ฮา

ทุนนิยมที่ยึดครองถนนสายสั้นๆ ..ถนนของตระกูลคหบดีเก่า ซึ่งครั้งหนึ่งบรรพบุรุษเคยฝันถึงเป้าหมายของลูกชายว่า มันน่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย..แต่แล้ว “พี่น้อย”ของกู ก็ “ติดกับ” การเมือง เมื่อไม่สามารถหลีกภัยของบรรดาแก๊งสะตอได้ หลังจากพบคำตอบว่า แท้ที่จริง พี่น้อยก็โดนหลอกใช้..แล้วพี่น้อยก็เร้นกายหายไปในสนามกอล์ฟลำลูกกา….ฮา

ถนนนิมมานเหมินทร์วันนี้ ไม่ใช่ถนนนิมมานเหมินทร์ เมื่อสามสิบเจ็ดปีก่อนที่สนจ.ไปอาศัยพักพิงอยู่ในบ้านแม่เลี้ยงผู้มั่งคั่ง ซึ่งซุกตัวอยู่บนถนนสายเปลี่ยว ที่ตรงหัวมุมมีแค่โรงแรมหรูระดับห้าดาวอย่าง “รินคำ” อันเป็นที่พักพิงแหล่งสุดท้ายของ “สหายร่วมรบมิตรรบ” ก่อนเดินดลโหนเถาวัลย์และกิ่งไม้ เข้า “ป่า” ถนนสายเปลี่ยวที่ดูเหมือนไร้ค่ากับการลงทุนทางธุรกิจ มาถึงวันนี้ “รินคำ” ถูกล้อมรั้วปิดร้าง หมดสภาพไปตามกาลเวลา ..แต่ตึกหรูและร้านรวงเปิดใหม่กันแทบจะวันเว้นวัน…

เวลาย่อมกินสรรพสิ่งทั้งปวง เวลาที่เปลี่ยนถนนสายสั้นๆ ของตระกูลนิมมานเหมินทร์ ให้กลายเป็นทำเลทองคำสำหรับธุรกิจร้านอาหาร โรงแรม ผับ ภัตตาคาร และแหล่งละลายเงินกับสินค้าทั้งพื้นเมืองและแบรนด์หรู….
นิมมาน..ไหม ? …ฟังดูเหมือนปรารภกึ่งเชิญชวน..

สนจ.กำลังจะบอกว่า.. คนตั้งชื่อ โรงแรม..สมัยใหม่ ที่เรียกกันติดปากว่า “บูติค โฮเต็ล” แห่งนี้ เก่งมากๆ … เพราะถ้าดัดจริตให้ลิ้นปนฝรั่ง..มันก็น่าจะหล่นคำพูดออกมาว่า What about Nimman?

สนจ. ขอแนะนำ โรงแรมขนาดกระทัดรัด..ชื่อ “นิมมาน ไหม” ครับ อยู่ในซอย สุขเกษม.. ระหว่าง นินมานซอย 2 กับ ซอย 4 ปากทางเข้ามาร้านอาหาร เจฟเฟอร์.. สัญญลักษณ์สีส้มอยู่ ถ้ามาจากไฮเวย์ผ่านสี่แยกรินคำ ก็เลี้ยวขวาเข้าไปเลย เข้าไปสักราวๆ ร้อยเมตร..ครับ

โรงแรมขนาดเล็กมีห้องห้าสิบกว่าห้อง ออกแบบตกแต่งหลายๆ แบบ ทั้ง จีน มอร็อคโค ลานนา ..สมชาย ขันอาษา..บรรณาธิการ นิตยสาร Hip นิตยสารสำหรับผู้มีรสนิยมในการใช้ชีวิตแบบคนเมืองผสมคนกรุง ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของคน “เขียงใหม่” ในบรรดานิตยสาร “แจกฟรี” แนะนำให้ไปพักที่นั่น

อย่างบังเอิญ สนจ.ย้ายห้องสองสไตล์ในสองคืนที่ไปนอน..แล้วก็ได้เห็น “รสนิยม” ในการออกแบบตกแต่งและความเชี่ยวกรำของสถาปนิกในแบบใช้สอยพื้นที่สูงสุด ในที่ “แคบๆ“ แบบญี่ปุ่น.. เป็นห้องพักที่ สบายและมีรสนิยม..เมื่อเทียบกับราคา ..1600 บาทสำหรับหนึ่งคืนรวมอาหารเช้า.. สำหรับเงินดอลล่าร์หรือหยวน..ทุกคนอุทาน..เวรี่ ชี๊บ….ฮา

เชียงใหม่วันนี้กำลังขยายแบบ จั๊บบ้า..ของ ลูคัสในสตาร์วอร์ส ห้างสรรพสินค้าของเจ้าสัวจิราธิวัฒน์ ผงาดง้ำมหึมาอยู่ริมถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ หัวมุมถนนไปแม่ริม… ใหญ่จนต้องอุทานยามเห็นว่า ..เฮ้ย.. นั่นแหละแต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เชียงใหม่ปราศจากอาคารรกร้างว่างเปล่าที่โดนกระหน่ำจากสึนามิฟองสบู่ในอดีต …ซากปรักหักพังของเศรษฐกิจต้มยำกุ้งยังคงมีให้เห็น ในขณะที่ถนนสายใหม่ๆ ตัดพาดผ่านดุจใยแมงมุม ชวนให้คนกรุงเทพฯผู้ไปเยือนปวดกบาลกับการขับรถไล่เส้นทาง ยามต้องการไปไหนสักแห่ง…
นิมมาน ไหม ?..สำหรับคนไทย What about Nimman? สำหรับต่างชาติขี้สงสัย..
ขอแนะนำ โรงแรมน่ารัก..สำหรับคนกรุงเทพฯ สำหรับถนนสายรมยณีย์แห่งเมืองลานนา

จากเรื่อง นิมมานไหม? คอลัมน์ โลกมายา โดย สนานจิตต์ บางสพาน หนังสือพิมพ์ สยามดารา 30 สิงหาคม 2556