อำลา-อาลัย โรเจอร์ มัวร์ สิงห์สำอางค์ และสายลับรหัส 007 ผู้จากไป

โรเจอร์ มัวร์ นักแสดงชาวอังกฤษมาดดี ที่นำอารมณ์ขันแบบทีเล่นทีจริงมาสู่ตัวละคร เจมส์ บอนด์ ในหนังชุดนี้ทั้งหมด 7 เรื่อง จนหลายๆ คนลืมความเยี่ยมยอดของเขาจากงานโทรทัศน์ ซึ่งมีผลงานเป็นซีรีส์อมตะถึง 5 เรื่อง เสียชีวิตแล้วเมื่อวันอังคารที่ 23 พฤษภาคมที่ผ่านมาด้วยวัย 89 ปีจากโรคมะเร็งที่สวิตเซอร์แลนด์

นอกจากจะสร้างความต่างให้บอนด์ที่เขาเล่น มัวร์ยังเป็นนักแสดงที่มารับบทนี้อายุมากที่สุดในหนังอย่างเป็นทางการชุดนี้ โดยเขาเป็นบอนด์ครั้งแรกก็ตอนอายุ 45 ปี แต่ถ้าจะนับรวม เดวิด นิเวน ที่เล่นเป็นบอนด์ในหนังแตกหน่อ Casino Royale คือแชมป์ด้วยวัยหลัก 5 นำ ส่วนฌอน คอนเนอรีที่เริ่มเป็นบอนด์ใน Dr. No ตอนหนังออกฉายเขาอายุได้ 32 ปี มัวร์ยังครองสถิติเล่นหนังชุดนี้นานที่สุดอีกตำแหน่ง โดยเริ่มจาก Live and Let Die ในปี 1973 มาจบลงที่ A View to a Kill ในปี 1985

มัวร์เป็นที่รู้จักอยู่ก่อนแล้ว เมื่อมารับบทเจมส์ บอนด์ สายลับผู้ได้รับอนุญาตให้ฆ่า แสนเซ็กซี่ของเอียน เฟลมิง จาก Ivanhoe ซีรีส์โทรทัศน์ของอังกฤษ เรื่องการผจญภัยของอัศวินในยุคกลาง ที่ออกอากาศในอเมริกาปี 1958 แล้วก็เล่นซีรีส์อายุสั้นของเอบีซี ที่ว่าด้วยยุคตื่นทอง The Alaskans ในปี 1959-60 แล้วก็ไปรับบทนำในมาเวอริคแทนเจมส์ การ์เนอร์ จากซีรีส์ตะวันตกสุดฮิต Maverick ปีที่ 4 เมื่อปี 1960-61 โดยการพูดสำเนียงอังกฤษในเรื่องของมัวร์ ถูกแก้ไขโดยให้ตัวละครโบร์การ์ด มาเวอริคของเขา ญาติกับตัวละครต้นฉบับ ร่ำเรียนมาจากอังกฤษ

ปี 1962 – 1969 มัวร์มารับบทไซมอน เทมปลาร์ ในซีรีส์เรื่อง The Saint ของอังกฤษ ซึ่งว่าด้วยการผจญภัยของหัวขโมยสุดเท่ และถูกเอ็นบีซีนำไปออกอากาศในอเมริกาช่วงไพรม์-ไทม์ จากปี 1967 – 1969 สองปีต่อมา เขากับโทนี เคอร์ติส ก็ประกบกันในซีรีส์ The Persuaders ที่ออกอากาศแค่ปีเดียวทางช่องเอบีซี โดยทั้งคู่รับบทคู่หูเพลย์บอยที่ช่วยกันจัดการอาชญากรชาวยุโรป

หลังทิโมธี ดัลตัน มารับบทบอนด์ มัวร์ไปปรากฏตัวในหนังอีกราวๆ ครึ่งโหล ที่ไม่ได้เยี่ยมยอดอะไรนัก แล้วก็ไปเล่นหนังโทรทัศน์บ้าง รวมไปถึงให้เสียงพากย์ในหนังแอนิเมชัน ซึ่งจะว่าไปแล้ว เขาให้ความสนใจกับเรื่องนอกวงการมากกว่า อย่างการเป็นทูตของยูนิเซฟในปี 1991 เขาได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ระดับ Commander of the British Empire ในปี 1999 ก่อนจะเป็นอัศวินในปี 2003

โรเจอร์ มัวร์ เกิดในวันที่ 14 ตุลาคม1927 ที่สต็อคเวลล์, เซาธ์ ลอนดอน เป็นลูกคนเดียวของจอร์จ อัลเฟร็ด มัวร์ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มีงานอดิเรกเป็นนักแสดงละครเวทีสมัครเล่น กับลิเลียน ‘ลิลี’ โป็ป โดยแม่ของมัวร์เกิดที่กัลกัตตาแต่ได้รับสัญชาติอังกฤษ

ตอนแรกมัวร์สนใจที่จะเป็นจิตรกรอาชีพ และเคยทำงานในบริษัทแอนิเมชัน แต่ถูกไล่ออกเพราะทำงานผิดพลาด ขณะที่พ่อเข้าไปทำคดีขโมยขึ้นบ้านผู้กำกับ ไบรอัน เดสมอน์ เฮิร์สท์พอดี และเขานี่แหละที่ชักนำมัวร์มาทำงานแสดง โดยเริ่มจากบทตัวประกอบในหนัง Caesar and Cleopatra เมื่อปี 1945 แม้จะไม่ได้รับบทเด่นๆ แต่มัวร์ก็มีแฟนๆ ติดตามนอกจอเป็นจำนวนมา จนเฮิร์สท์ตัดสินใจจ่ายค่าเรียนที่ Royal Academy of Dramatic Art ให้มัวร์ ซึ่งเขาเรียนอยู่ 3 เทอม และมีเพื่อนเรียนเป็นอนาคตเพื่อนร่วมงานในหนังบอนด์ โลอิส แม็กซ์เวลล์ เจ้าของบท มิสส์ มันนีย์เพนนี และการเรียนที่นี่เอง ก็ทำให้มัวร์พัฒนาสำเนียงพูดแบบแอตแลนติกกลาง รวมทั้งสร้างลักษณะการแสดงด้วยท่าทีผ่อนคลาย ซึ่งกลายเป็นลายเซ็นสำคัญในการแสดงของเขา

ตอนอายุ 18 หลังสงครามโลกหนที่สองจบลงใหม่ๆ มัวร์เข้ารับการเกณฑ์ทหาร โดยได้ประดับยศร้อยตรี พอปลดประจำการก็เริ่มทำงานแสดงอย่างจริงจัง ด้วยการเล่นละครเวทีทั้งที่ลอนดอน และแคมบริดจ์ รวมถึงได้บทแบบไม่มีเครดิทในหนังหลายเรื่อง และปี 1953 มัวร์ก็โยกมาทำงานที่อเมริกา

งานแรกของมัวร์ที่ประเทศแห่งเสรีภาพก็คือ บทนักการทูตชาวฝรั่งเศสในตอนหนึ่งของรายการ Robert Montgomery Presents ทางช่องเอบีซี ส่วนบทในหนังใหญ่ที่ได้เครดิทเรื่องแรก ก็เป็นบทเล็กๆ จากการเล่นเป็นนักเทนนิสมืออาชีพใน The Last Time I Saw Paris เมื่อปี 1954 ที่นำแสดงโดยเอลิซาเบ็ธ เทย์เลอร์ตอนยังสาวๆ หนังเรื่องที่สองของมัวร์ เป็นงานโรแมนติค-ดรามา Interrupted Melody ในปี 1955 ร่วมกับเอเลียนอร์ ปาร์เกอร์ หลังจากนั้นเขาก็กลับไปอังกฤษ และใช้ชีวิตทำงานไปๆ มาๆ ระหว่างหนังอังกฤษ, อเมริกัน และยุโรป

ช่วงที่รับบทเจมส์ บอนด์ มัวร์ยังไปเล่นหนังเรื่องอื่นๆ อีกหลายเรื่อง ที่บางเรื่องก็โดดเด่นไม่น้อยอย่าง The Cannonball Run ในปี 1981 หนังแข่งรถเบาสมองที่เขาประกบกับเบิร์ท เรย์โนลด์ส รวมทั้งหนังโทรทัศน์ Sherlock Holmes in New York ในปี 1976 ซึ่งเขาเล่นเป็นเชอร์ล็อค โฮล์มส์ และจอห์น ฮุสตัน เล่นเป็นมอริอาร์ตี

นอกจากงานแสดงภายนตร์ทั้งจอเล็กและใหญ่ มัวร์ยังได้แสดงละครบรอดเวย์ด้วย แต่เป็นเพียงช่วงที่สั้นมากๆ และไม่น่าพอใจนักกับบทเล็กๆ ในปี 1953 จากละครอังกฤษ A Pin to See the Peepshow ที่เปิดการแสดงและปิดในคืนเดียวกัน อีก 50 ปีต่อมา มัวร์ไปเป็นแขกรับเชิญลึกลับในละครเบาสมองของ แฮมิช แม็คคอลล์ และฌอน โฟลีย์ The Play What I Wrote แล้วเกิดล้มลงบนเวที จนต้องถูกนำส่งโรงพยาบาลนิว ยอร์ค ซึ่งในตอนนั้นเขาป่วยเป็นโรคมะเร็งในต่อมลูกหมากมานาน 10 ปีแล้ว

แอนดรูว์ ลอยด์ เว็บเบอร์ เคยเลือกเขามาเล่นในละครเพลง Aspects of Love ตอนปี 1989 ที่ลอนดอน แต่มัวร์ก็ขอถอนตัวก่อนเปิดการแสดงเพียงแค่เดือนเดียว โดยอ้างว่า ไม่พอใจกับเสียงร้องของตัวเอง แต่ต่อมาเขายอมรับว่า เป็นการลาออกตามคำร้องขอจากลอยด์ เว็บเบอร์

หนังเรื่องสุดท้ายของมัวร์ เป็นการแสดงบทสมทบให้กับ The Carer เมื่อปี 2016 ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับนักแสดงอังกฤษผู้สูงวัยและไม่สบาย

มัวร์แต่งงานทั้งหมด 4 ครั้ง และหย่า 3 หน เขาพบภรรยาคนแรก ดอร์น ฟาย สตีย์น ที่ใช้ชีวิตร่วมกันตั้งแต่ปี 1946-53 ที่โรงเรียนการแสดงในลอนดอน แล้วมาแต่งงานกับ โดโรธี สไควร์ส ในปี 1953 ก่อนจะทิ้งเธอมาคบกับ ลุยซา แมททิโอลี ตอนต้นยุค 60 โดยทั้งคู่เจอกันตอนไปเล่นหนังอิตาเลียนเรื่องหนึ่ง แต่กว่าการหย่าร้างระหว่างเขากับโดโรธีจะเรียบร้อยสมบูรณ์ก็เป็นปี 1968 และมัวร์ก็แต่งงานกัยลุยซาในปีต่อมา มีลูกด้วยกัน 3 คน แต่ก็มาหย่ากันในปี 1996 คู่ชีวิตคนสุดท้ายของมัวร์ และอยู่ร่วมกับเขาจนวันสุดท้ายก็คือ คริสตินา ธอลสตรัป สาวสวีดิช ที่แต่งงานกันในปี 2002

มัวร์เคยพูดถึงการรับบทฮีโรในหนังผจญภัย ก่อนหน้าจะกลายเป็นสายลับรหัส 007 ว่า “ผมบอกได้เลยว่า บรรดาฮีโรโดยทั่วไปแล้ว มีอัตตาสูงมาก, มีทัศนคติที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ แล้วก็มีความรู้สึกอยากตาย” เขาพูดเอาไว้ในปี 1970 “เขาจะมีความพลิกผันในตัวอยู่ระดับหนึ่ง ว่างั้นไหม”

และสำหรับการแสดง “ผมไม่เคยเล่นบทไหนที่ต้องการอะไรจากผมมากมายเลย” เขากล่าว “อย่างเดียวที่ผมต้องทำก็คือ วางตัวให้ดูมีเสน่ห์อยู่เสมอ”

จากเรื่อง อำลา-อาลัย โรเจอร์ มัวร์ สิงห์สำอางค์ และสายลับรหัส 007 ผู้จากไป โดยลุงทอย คอลัมน์ อำลา-อาลัย นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1233 ปักษ์แรกมิถุนายน 2560

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่