The Endless River อัลบั้มใหม่ของพิงค์ ฟลอยด์ในรอบ 20 ปี แน่ใจว่าใหม่จริง?

เป็นข่าวที่ทำให้แฟนเพลงของพิงค์ ฟลอยด์ดีใจ สำหรับการออกอัลบั้มชุดแรกในรอบ 20 ปี The Endless River ในเดือนตุลาคมนี้ แต่ถ้าว่ากันจริงๆ แล้ว อัลบั้มนี้ที่ว่า “ใหม่” ก็ไม่ใหม่ซะทีเดียว

เพราะที่มาของงานชุดนี้ คือการทำงานที่ถูกปล่อยทิ้งสมัยทางวงทำอัลบั้ม The Division Bell ในปี 1994 และอย่างที่นีล แม็คคอร์มิค จากหนังสือพิมพ์ เดอะ เทเลกราฟ ว่าเอาไว้ นี่ไม่ใช่อัลบั้มของพิงค์ ฟลอยด์เลย อย่างแรก เป็นอัลบั้มที่มีแค่ เดวิด กิลมอร์, นิค เมสัน และริค ไรท์ ไม่มีโรเจอร์ วอเทอร์ส อย่างที่ 2 ที่สำคัญมาก ก็คือ จากที่เมสันเล่าไว้ในหนังสือความทรงจำของตัวเอง Inside Out เขาพูดถึงงานชุดพิเศษระหว่างทำ The Division Bell ช่วงปี 1993 – 94 ที่ชื่อว่า The Big Spliff ซึ่งจากชื่อน่าจะเป็นการทำงานจากการแจมกัน เมสันบอกด้วยว่าเป็น “ดนตรีเน้นอารมณ์แบบแอมเบียนท์” คล้ายๆ กับงานของ “วงอย่าง ดิ ออร์บ” แล้วเขากับกิลมอร์ก็จัดการจนเป็นรูปเป็นร่าง มีพอลลี แซมซัน มาเขียนเนื้อร้อง กิลมอร์ร้องนำอย่างน้อย 1 เพลง ที่น่าสนใจมีเพียงการได้มาร์ค เอลลิสร่วมเป็นโปรดิวเซอร์ เขาเป็นคนที่เข้าใจเรื่องบรรยากาศของเสียง เคยทำงานที่ทำให้รู้สึกถึงความกว้างและลึกของเสียงให้ ยูทูว์, นิค เคฟ, เดเพชี โมด, ไนน์ อินช์ เนลส์ และ ออร์บิทัล กับวอร์เพนท์ มาแล้ว ขณะที่การทำงาน ก็น่าจะเป็นการแจมเพลงบรรเลง เพื่อทำเพลงที่มีความร่วมสมัย ซึ่งก็น่าสนใจอยู่ แต่ก็แสดงให้เห็นการสิ้นสุดการเดินทางในฐานะนักทดลองของวง ที่ค่อยๆ ได้รับความนิยมจากงานดนตรีไซคีดีลิคที่ท้าทาย จนเป็นงานที่ยกระดับงานเพลงในศตวรรษที่ 21

สำหรับแฟนพันธุ์แท้ของวง ไมค์ พอร์ทนอย อดีตมือกลองของดรีม เธียเตอร์ ถึงกับโพสท์ลงเฟซบุ๊คของตัวเองถึงงานใหม่ของวงโปรดเลยว่า “นี่เรียกว่างานชุดใหม่ของพิงค์ ฟลอยด์เหรอ? ครั้งสุดท้ายที่ผมเช็ครายละเอียด วอเทอร์สไม่อยู่ในวง ส่วนไรท์กับ (ซิด) บาร์เร็ทท์ก็ตายไปแล้ว ถ้านี่คืองานที่เหลือจากตอนทำ The Division Bell มันก็ควรจะใส่ไว้ในอัลบั้ม The Division Bell ฉบับพิเศษ” และ “มันไม่เป็นการเคารพโรเจอร์ และทุกสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาตลอดหลายปี แค่ทำอัลบั้มเดี่ยวก็ได้นะเดฟ ในความคิดของผม วันที่ดีที่สุดของพิงค์ ฟลอยด์ ก็คือ ตั้งแต่อัลบั้ม Atom Heart Mother มาถึง The Wall ซึ่งพลังขับเคลื่อนหลักคือโรเจอร์ ทั้งคอนเส็ปท์, ดนตรี ทุกสิ่งทุกอย่าง”

พอร์ทนอย ยังพูดถึงอัลบั้ม 2 ชุดหลังของวงด้วยว่า “A Momentary Lapse Of Reason และ The Division Bell จริงๆ แล้วคืองานเดี่ยวของเดวิด กิลมอร์ในนาม พิงค์ ฟลอยด์ ยอมรับมาซะเถอะ ก็เหมือนที่ The Final Cut เป็นงานเดี่ยวของโรเจอร์ วอเทอร์สในนาม พิงค์ ฟลอยด์” ก่อนตบท้ายด้วยว่า “ถ้าคุณต้องการจริงๆ ผมจะพบคุณครึ่งทาง และอย่างน้อยพวกแฟนๆ ของกิลมอร์ก็ต้องยอมรับว่า พิงค์ ฟลอยด์ ขนานแท้นั้น ต้องมีวอเทอร์ส กับกิลมอร์ทำงานร่วมกัน”

อัลบั้มยังไม่ทันออก ก็เล่นกันซะร้อนขนาดนี้ ถึงเวลาจริงๆ ไม่อยากคิดเลยว่าจะร้อนขนาดไหน

จากเรื่อง The Endless River อัลบั้มใหม่ของพิงค์ ฟลอยด์ แน่ใจว่าใหม่จริง? โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 16 กรกฎาคม 2557