By Sadaos
เพชฌฆาต – THE LAST EXECUTIONER: จากศพไม่เงียบ ที่เป็นเรื่องคดีฆาตกรรมภายในวัด ทอม วอลเลอร์ มาจับเรื่องจริงของเพชฌฆาต หรือมือประหารคนสุดท้าย ที่ทำหน้าที่ประหารชีวิตด้วยปืน ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นการฉีดยาอย่างในปัจจุบัน
หนังได้งานโปรดัคชันที่แข็งแรง การถ่ายภาพที่ไม่ใช่แค่สวย ดนตรีประกอบที่ทำให้หนังมีมิติ มีความลึกลับในตัว ขณะที่การแสดงก็มีวิทยา ปานศรีงาม มาขายศักยภาพในตัวให้เห็นอย่างเด่นชัด โดยเฉพาะการเล่นด้วย “ตา” ถ้าการแสดงออกเรื่องท่าทางไม่ดูเซ็ทไปบ้างในบางฉาก ที่หนังพยายามเอาสวย กับมีคนจัดการเรื่องบทพูดให้ได้ลื่นหูกว่านี้ จะเรียกได้เลยว่าสมบูรณ์แบบ
และเรื่องบทก็ยังเป็นปัญหาตามมา เมื่อจับประเด็นไม่มั่น คั้นไม่ตายว่าจะไปทางไหน แม้จะมีเรื่อง “เพชฌฆาตหรือฆาตกร?” ปูไว้ แต่บทก็ไปเสียเวลากับความถูก-ผิดในจิตใจของตัวละคร, ปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างหน้าที่กับชีวิตครอบครัว, การยอมรับของคนภายนอก ทุกอย่างถูกหยิบขึ้นมาแล้วไม่คลี่คลาย หรือนำเสนออย่างลึกซึ้ง แถมเรื่องยังเวิ่นเว้ออีกพักใหญ่ หลังหนังผ่านจุดพีค อารมณ์ขันก็มาผิดที่ ผิดทางบ่อยๆ บางฉากก็ดู “เหนือจริง” จนเกินไป เช่นฉากการให้สัมภาษณ์กับนิรุตติ์ ศิริจรรยา
ถ้านำไปเทียบกับครั้งแรกที่ได้รู้จักกับงานของวอลเลอร์ “ศพไม่เงียบ” หนังเรื่องนี้ลงตัวกว่าเยอะ แม้จะไม่สามารถทำให้รู้จักเพชฌฆาตคนสุดท้ายมากขึ้นสักเท่าไหร่ ในเรื่องของมิติทางจิตใจ แต่อย่างน้อยในเรื่องที่ควรรู้ของผู้ชายคนนี้ หนังก็น่าจะจับชีวิตของเขามาเผยให้เห็นได้ ในแบบทั่วถ้วนทีเดียว
โดย นพปฎล พลศิลป์
What is your reaction?
