ดูมาแล้ว – แสงกระสือ ดูดีที่บรรยากาศ และการแสดง

แสงกระสือ: งานสยองขวัญ โรแมนติค ที่จะว่าไปแล้วแข็งแรงในส่วนหลังมากกว่าส่วนแรก ที่กลายเป็นเครื่องปรุงให้หนังมีรสจัดจ้านขึ้นมากกว่า และนอกจากจะให้น้ำหนักกับเรื่องความรักของสองชาย-หนึ่งหญิง ซึ่งต้องมีใครบางคนที่ผิดหวังไป รวมไปถึงนำเสนอได้อย่างน่าประทับใจแล้ว หนังยังทำได้ดีในเรื่องของการสร้างภาพใหม่ของกระสือหรือมนุษย์ที่ถูกบางสิ่งบางอย่างทำให้พิกลพิการ ที่กลายเป็นตัวประหลาด เป็นคนนอก หรือสิ่งมีชีวิตที่แปลกแยกไปจากผู้คนโดยทั่วๆ ไป

รวมไปถึงแสดงให้เห็นถึง ‘อคติ’ ของผู้คน ที่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ยอมรับความแปลกประหลาดนั้น แล้วยังเลือกที่จะมองด้วยสายตาที่รู้สึกว่าเป็นภัย หากไม่ใช่คนที่มีเลือดเนื้อเชื้อไข หรืออยู่ในชายคาเดียวกัน หรือมีความผูกพันบางอย่าง ส่วนเรื่องความรัก ที่ไม่ใช่แค่แสดงภาพของความรัก ความห่วงใยที่ตัวละครมีให้กันได้เป็นอย่างดีแล้ว หนังยังให้ภาพของการ ‘ทำ’ เพื่อคนรัก ด้วยวิธีที่แตกต่างกัน ซึ่งก็ส่งผลให้เกิดความรู้สึกสะเทือนใจในระดับหรือความประทับใจที่ผิดแผกจากกันไปด้วย

แล้วเมื่อได้นักแสดงที่ทั้งมีเสน่ห์ ทั้งมีการแสดงรับ-ส่งที่ดี ให้คุณภาพการแสดงในระดับที่ ‘เชื่อ’ ในสิ่งที่ปรากฏบนจอได้ โดยเฉพาะ ภัณฑิรา พิพิธยากร ที่ผู้ชมสามารถ ‘รัก’ ได้ตั้งแต่แรกเห็น แล้วกับการแสดงที่ให้เพิ่มเข้ามา ก็ยากเหลือเกินที่จะไม่มีใครเห็นใจตัวละครที่เธอเล่น ขณะที่สพล อัศวมั่นคง ที่ดูเหมือนจะเป็นตัวละครร้ายๆ สไตล์ผู้ผิดหวังในความรัก ที่เปลี่ยนความรักให้เป็นความแค้น ก็มีอะไรมากกว่าที่เห็น สพลเล่นได้ลึก และน่าเห็นใจสุดๆ ในฉากสำคัญของเรื่อง ที่เผยถึงเรื่องราวบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ประหลาดใจ มากกว่าเรื่องราวหักมุมในตอนท้าย ที่เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะมองเห็นความผิดปกติบางอย่างในตัวละครบางรายมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว

ทุกอย่างถูกนำเสนอด้วยงานด้านภาพที่ทำให้หนังในภาพรวมมีเสน่ห์ มีบรรยากาศเฉพาะ ที่พาผู้ชมจมไปกับเรื่องได้ ดนตรีประกอบก็ช่วยเรื่องความตื่นเต้นได้ดี หากจะมีที่ต้องติ คงไม่พ้นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ สำหรับการกระทำของตัวละครหรือเหตุการณ์ที่ดูไม่สมเหตุสมผลนัก กับงานเทคนิคพิเศษที่เป็นการแต่งหน้า เสื้อผ้า ทำผม ที่ยังดูหลอกๆ ในช่วงท้ายที่เป็นฉากตะลุมบอนกันของตัวประหลาด ที่ตัวสถานการณ์ยังหลุดๆ โทนของหนัง ไปบ้าง แต่ถ้ามองจากเนื้อหาการมาถึงตรงนี้ของหนังถือว่า เป็นไปในทางที่ควรจะเป็น แม้หลายๆ อย่าง จะทำให้นึกถึง นาคี ๒ อยู่บ้างก็ตามที

และถ้ามองข้ามไปได้ หรือสนใจในภาพรวมของตัวหนัง แสงกระสือ คืองานที่ไม่อ่อนแอ หากเต็มไปด้วยความแข็งแรง โดยเฉพาะการแสดง และบรรยากาศที่ต้องปรบมือให้

โดย นพปฎล พลศิลป์